هدف پژوهش حاضر مطالعه بر بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی با روش تدریس مستقیم و روش تدریس اجتماعی است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دبیران دوره دوم متوسطه منطقه 2 شهر تهران به تعداد 2294 بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و از طریق فرمول نمونه گیری کوکران، تعداد 329 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل دو پرسش نامه محقق ساخته روش های مختلف تدریس های مختلف و ویژگی های شخصیتی می باشد. روایی هر دو پرسش نامه توسط صاحبنظران تایید شد و پایایی پرسشنامه با توجه محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه روش های مختلف تدریس های مختلف، 89/0، و برای ویژگی های شخصیتی ، 87/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و گام به گام، تی مستقل و تحلیل واریانس یک راهه) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین دو متغیر ویژگی های شخصیتی درون گرا با روش تدریس مستقیم رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین دو متغیر ویژگی های شخصیتی برون گرا با روش تدریس مستقیم رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد بین ویژگی های شخصیتی درون-گرا با روش اجتماعی رابطه معناداری وجود ندارد. اما نتایج نشان داد که بین دو متغیر ویژگی های شخصیتی برون گرا با روش تدریس اجتماعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان ابعاد ویژگی های شخصیتی- درون گرایی و برون گرایی-، تنها بعد ویژگی های شخصیتی درون گرایی توانایی پیش بینی میزان استفاده دبیران از روش تدریس مستقیم، را دارا هستند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان ابعاد ویژگی های شخصیتی- درون گرایی و برون گرایی-، تنها بعد ویژگی های شخصیتی برون گرایی توانایی پیش بینی میزان استفاده دبیران از روش تدریس اجتماعی، را دارا هستند. نتایج تی مستقل نشان داد که بین روش تدریس مستقیم و اجتماعی دبیران زن و مرد تفاوت معنی داری وجود ندارد. در نهایت نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین روش تدریس مستقیم و اجتماعی دبیران از نظر تحصیلات، سن و سابقه خدمت تفاوت معنی داری وجود ندارد. کلید واژه ها: ویژگی های شخصیتی، درون گرا، برون گرا، روش تدریس مستقیم، روش تدریس اجتماعی