این پژوهش شامل 6 مرحله اصلی بود، در مرحله اول سعی شد زمان بهینه حذف تعیین شود، زمان تماس های مورد بررسی شامل زمان های (5، 15، 30، 60 و 90 دقیقه) بودند مقدار جاذب مورد استفاده در این مرحله 0/7گرم جاذب نانوذرات بود و فرآیند بدون استفاده از همزن انجام گرفت، بر اساس نتایج بدست آمده از این مرحله با افزایش زمان تماس در تمامی نمونه ها درصد حذف افزایش می یافت و بهترین زمان تماس برای بدست آمدن حداکثر بازه حذف زمان تماس 90 دقیقه بود، بیشترین درصد حذف در این مرحله 22 درصد بود. در گام بعد تاثیر تغییر غلظت فلز سنگین محلول و همچنین تاثیر تغییر مقدار جاذب مورد استفاده برای حذف بطور همزمان بررسی شد، در این مرحله غلظت های فلز سنگین شامل غلظت های (10، 20، 30 و 40 میلی گرم در لیتر) بودند همچنین مقدار جاذب نانوی مورد استفاده در مقادیر (0/1، 0/3، 0/5، 0/7 و 1 گرم در در لیتر) بود، نتایج این مرحله نشان دادند که افزایش مقدار جاذب موجب افزایش حذف فلز می شود، همچنین با افزایش غلظت فلز سنگین درصد حذف فلز کاهش یافت در این مرحله بیشترین حذف در غلظت ppm 10 و مقدار 1 گرم جاذب نانو در لیتر بود که معادل 33 درصد بود. در مرحله بعد از جاذب جلبکی به تنهایی استفاده شد، در این مرحله چهار مقدار متفاوت از جاذب زیستی یعنی مقادیر (1، 2، 3 و 4 گرم) در لیتر مورد استفاده قرار گرفت، بیشترین درصد حذف در این مرحله 72 درصد بود، در ادامه مقدار 1 گرم در لیتر از نانوذرات با مقدار 4 گرم در لیتر از جاذب زیستی مخلوط گردید غلظت محلول هم ppm 10 و زمان 90 دقیقه بودند، درصد حذف این مرحله 59 درصد بود. در مرحله بعد از انواع پیش پالایش استفاده شد برای این کار جاذب درون محلول های اسیدی، بازی و الکلی بمدت یک روز قرار گرفت سپس جاذب از حلال جدا و خشک شد و مقدار 4 گرم در لیتر از آن برای حذف استفاده شد، بر اساس نتایج استفاده از پیش پالایش باعث کاهش توان حذف جاذب شد، در آخرین مرحله سه دور همزن متفاوت 120، 240، و 360 دور در دقیقه مورد بررسی قرار گرفت نتایج نشان دادند که توان جاذب برای حذف فلز سنگین با افزایش دور همزن کاهش می یابد.