امروزه کشورهای درحال توسعه به منظور تقویت زیربناهای اقتصادی خود و رهایی از وابستگی و رفع عدم تعادل¬های موجودشان، بیش از هر زمان دیگر نیازمند برنامه ریزی و شناسایی منابع کشورشان می¬باشند. یقیناً در برنامه¬ریزی برای رشد و توسعه آینده کشور شناخت موقعیت و جایگاه مناطق از مهم ترین عوامل در جهت نیل به پیشرفت می¬باشد. از سوی دیگر یکی از پیش¬نیازهای برنامه¬ریزی جهت رشد اقتصادی در سطح ملی و منطقه¬ای، آگاهی از توانمندی¬های بخش¬های صنعتی در مناطق مختلف کشور می¬باشد تا با توجه به محدودیت منابع سرمایه به ویژه برای یک کشور درحال توسعه تأکید بر سرمایه¬گذاری و پرداختن به صنایع پیشتاز صورت گیرد. هدف اصلی این مطالعه تعیین اولویت سرمایه¬گذاری در بخش صنعت استان سیستان و بلوچستان بر اساس شاخص¬های مزیت نسبی جهت هدایت سرمایه¬گذاری¬ها به سمت این صنایع می¬باشد. برای دستیابی به این هدف صنایع بر اساس مزیت تولیدی و مزیت تجاری رتبه¬بندی شدند و صنایعی که هر دو مزیت را داشته-اند به عنوان صنایع دارای مزیت استان شناسایی شدند. تعیین مزیت تولیدی با استفاده از تلفیق روش¬های تحلیل عاملی و تاکسونومی عددی و بهره¬گیری از شاخص¬های منتخب تخصص تولیدی با استفاده از آمار صنایع بر اساس کد isic دورقمی انجام شده است. برای محاسبه تخصص تجاری نیز از شاخص ضریب تمرکز مکان بر اساس ارزش افزوده استفاده شد.نتایج این پژوهش نشان می¬دهد که صنایع ساخت مواد غذایی و آشامیدنی (کد15)، ساخت محصولات کانی غیرفلزی (کد26)، ساخت منسوجات (کد17)، ساخت پوشاک و عمل¬آوردن پوست خز(کد18)، ساخت محصولات فلزی فابریکی (کد28) و ساخت چوب و محصولات چوبی (کد20) در دوره مورد مطالعه هر دو مزیت تولیدی و تجاری را دارا بوده¬اند و لذا صنایع دارای مزیت نسبی استان قلمداد می¬شوند و درنتیجه پیشنهاد می¬شود سرمایه¬گذاری¬ها به سوی این صنایع سوق داده شود.