این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی سیستمی تلفیقی بر کاهش تعارض های زناشویی و آزار عاطفی زوج های مراجعه کننده به کلینیک مشاوره و رواندرمانی دانشگاه فردوسی انجام گرفت. پژوهش حاضر به لحاظ هدف پژوهشی از نوع کاربردی و از نظر روش شبه آزمایشی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه مداخله نما اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه زوج های مراجعه کننده به کلینیک مشاوره و رواندرمانی دانشگاه فردوسی شهر مشهد درتابستان سال 1393 که دارای تعارض های زناشویی بودند را شامل می شد که از بین آنها 10 زوج با استفاده از نمونه گیری در دسترس و جایگزینی تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه مداخله نما انتخاب و جایگزین شد. داده ها به کمک پرسشنامه تعارض های زناشویی و پرسشنامه آزار عاطفی جمع آوری شد. سپس گروه آزمایش 8 جلسه(90 دقیقه ای) تحت زوج درمانی سیستمی تلفیقی قرار گرفت. در این مدت گروه کنترل چهار جلسه آموزش رایانه را به عنوان مداخله نما دریافت کرد. و پس از پایان جلسات، پس آزمون اجرا شد. سپس با استفاده از تحلیل کوواریانس یافته های بدست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش فرضیه های تحقیق را تایید و نشان داد کاهش معنی داری در تعارض های زناشویی و آزار عاطفی زوج های گروه آزمایش نسبت به گروه مداخله نما پس ازدریافت زوج درمانی سیستمی- تلفیقی اتفاق افتاده است.