فرخی یکی از شاعران مبارز و آزادی خواه عصر مشروطه است که جهت بیداری مردم زبان شعر و بهویژه غزل را با مسائل سیاسی و اجتماعی همگام ساخت. آنچه در این مختصر آمده، بررسیشگردهای زبانی و ادبی در اشعار محمد فرخی یزدی است که با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای و با هدف شناسایی و استخراج آماری انواع ویژگی های زبانی و ادبی موجود در اشعار فرخی، در شش فصل تهیه شده است. بعد از مقدمات اولیه و زندگینامه فرخی به تعریف زبان و ادبیات و شگردهای زبانی و ادبی اشاره کرده ایم، سپس کلیه ویژگی های آوایی، واژگانی، نحوی، و ادبی اشعار فرخی با ذکر نمونه هایی مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که فرخی یزدی به نفس هنر اعتقاد داشته است، از جوهر شعری غفلت نورزیده و اشعارش را به شعارهای سطحی روزانه و مسائل عادی سیاسی، مبدّل نساخته است. او با کاربرد وسیع آرایه هایی چون جناس و تکرار، استفاده از ترکیبات خاص سیاسی و اجتماعی، کاربرد واژگان حماسی و آرکائیسم، بهره گیری از انواع صور خیال و آرایه های معنوی چون تشبیه، کنایه، استعاره، مجاز، تضاد، مراعات نظیر و . . . به برجسته سازی شعر خویش پرداخته است.