موضوع خاک های مسئله دار ، به ویژه خاک های متورم شونده از نخستین مسائل مطرح شده در مهندسی ژئوتکنیک می باشد،که مشکلاتی نظیر نشست و تورم را برای سازه های احداث شده بر روی آن ها ایجاد می کند. این مشکل در ناحیه جنوب غربی شهر مشهد به دلیل وجود خاک های گچی مشاهده شده است. افزودن آهک و متراکم نمودن از قدیمی ترین روش ها جهت بهسازی این خاک ها می باشد ، که البته منجر به تورم خاک با گذشت زمان می شود. روش دقیق شناسائی خاک های متورم شونده بر مبنای آزمایشهای آزمایشگاهی استوار است. در تحقیق حاضر با انجام آزمون هایی بر روی نمونه های اخذ شده از همین ناحیه به بررسی تورم و بهسازی آن با امولسیون قیر پرداخته شده است و اثر درصدهای مختلف امولسیون قیر بر خاک با درصدهای گچ متفاوت بررسی شده است. در این راستا 10 نمونه از محل گمانه های مختلف واقع در ضلع جنوبی بلوار پیروزی شهر مشهد گرفته شد. نتایج آزمایش ها بر روی این نمونه ها نشان می دهد در صد گچ نمونه ها بین 27/0 تا 2/9 متغیر است. نمونه ها بافت ریزدانه داشته و چگالی ذرات آن بین54/2 تا 67/2 می باشد. وزن مخصوص طبیعی نمونه ها از 54/1 تا 85/1گرم بر سانتی متر مکعب متفاوت است. میزان تورم نمونه ها در زمان های مختلف اندازه گیری شده است. آزمایش های مشابهی بر روی همین نمونه ها با افزودن امولسیون قیر بین 2 تا 8 درصد صورت پذیرفت. نتایج آزمایش ها نشان می دهد با افزایش درصد گچ و سولفات سدیم و تراکم ، به ترتیب رطوبت طبیعی ، دامنه خمیری و تورم افزایش می یابد. افزایش درصد گچ تورم آزاد را افزایش می دهد این مقدار بین 2/7 تا 6/19% برای نمونه های حاوی 3/1 تا 2/9% گچ متغیر است. خشک کردن نمونه ها اثر چندانی بر کاهش تورم نشان نمی دهد. مقدار تورم با افزایش امولسیون قیر به خاک کاهش چشمگیری می یابد و مقدار بهینه امولسیون قیر مورد آزمایش 6% می باشد. این در حالیست که مقدار فشار تورم در نمونه حاوی امولسیون قیر در مقایسه با نمونه بدون امولسیون قیر کاهش محسوسی دارد.