: به منظور بررسی تاثیر تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد گیاه در کاهش تنش شوری بر گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل، بر اساس طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل تنش شوری در چهار سطح s0 (شاهد=8/3)، s1 (6)، s2 (8) و s3 (10) دسی زیمنس بر متر، تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در سه سطح (عدم تلقیح بذر (ba)، تلقیح بذر با سودوموناس پوتیدا (bb) و تلقیح بذر با سودوموناس فلورسنس (bc)) و دو رقم گندم (رقم گاسکوژن (w1) و رقم (w2)) بودند. پس از اتمام دوره رشد گیاه، فاکتورهای عملکرد گیاه از قبیل حجم ریشه، ارتفاع گیاه، وزن خشک و وزن تر ریشه و ساقه و مقدار کلروفیل برگ گیاه اندازه گیری شد. همچنین کربن زیتوده میکروبی و نیز تنفس پایه و تنفس وابسته به سوبسترا خاک اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که اثرات متقابل شوری، باکتری و رقم بر تمام صفات به جز کربن آلی معنی دار بود. نتایج نشان داد که شوری موجب کاهش معنادار رشد گیاه، تنفس پایه، تنفس برانگیخته با سوبسترا، کربن آلی و کربن زیتوده میکروبی شد. در حالی که تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد این شاخص ها را افزایش داد. بیشترین تنفس تحریک شده و کربن زیتوده میکروبی در ترکیب تیماری تلقیح بذر با سودوموناس فلورسنس و بدون اعمال شوری بدست آمد. سودوموناس فلورسنس بیشترین تاثیر را بر تنفس تحریک شده داشت طوری که تنفس تحریک شده در ترکیب تیماری تلقیح بذر با سودوموناس فلورسنس در شوری 10 دسی زیمنس بر متر بیشترین مقدار را داشت. بیشترین مقدار تنفس خاک نیز در ترکیب تیماری تلقیح بذر با سودوموناس پوتیدا بدست آمد. در حالی که کمترین میزان تنفس خاک، تنفس تحریک شده و کربن زیتوده میکروبی در ترکیب تیماری بدون تلقیح بذر با باکتری در شوری 10 دسی زیمنس بر متر بدست آمد. باکتری سودموناس فلورسنس نسبت به سودوموناس پوتیدا بیشترین اثر را بر شاخص های اندازه گیری شده داشت. تفاوت ارقام نیز معنی دار بود که حداکثر رشد در رقم گاسپارد مشاهده شد.