در عرصه بین المللی ، وقوع بلایا و گستردگی خسارات مالی و جانی ناشی از آنها ، باعث شده که با آینده نگری بیشتری به مسئله توجه شود. در سطح پیشگیری و آمادگی ، علاوه بر بحث امکان¬سنجی و فعالیتهای آموزشی ، طراحی ، توسعه ، ایجاد و تجهیز شبکه پایگاه های امداد و نجات کشور و تهیه برنامه های عملیات امداد تحت عنوان فعالیت¬های فیزیکی مورد بررسی قرار می¬گیرند. پهنه¬بندی مناطق اعم از مراکز شهری و روستایی و نواحی پیرامون آنها بخشی از برنامه¬های پیشگیری از خرابی¬ها و آسیب-پذیری ناشی از رویداد زمین¬لرزه است و بدین منظور عوامل متعددی مدنظر قرار می¬گیرند و در ارزیابی آسیب پذیری نواحی موثر هستند. با تعیین آسیب¬پذیری عناصر مختلف در معرض خطر ، در مقیاس یک منطقه می توان از احتمال ریسک در آن منطقه را ارزیابی کرد. یکی از وجوه مهم در تصمیم¬گیری¬های مرتبط با مدیریت بحران در محیط¬های شهری ، مکان و نحوه تأثیر و توزیع آسیب¬پذیری در مقابل وقوع بحران می باشد. با توجه به فراوانی وقوع زلزله ، برنامه¬ریزی در زمینه مدیریت بحران امری اجتناب¬ناپذیر می¬باشد. تعیین درجه آسیب¬پذیری ذاتاً یک مسئله چندمعیاره است که هر یک از معیارهای تأثیرگذار الزاماً نقش یکسانی روی نتیجه برآورد نخواهد داشت. از آنجایی که ایستگاههای امداد و نجات باید در مناطقی ویژه قرار داشته باشند، در این تحقیق بر آنیم تا پارامترهای لازم درتعیین مکان مناسب ایستگاه امداد و نجات را بررسی نموده و نتایج این تحقیق می¬تواند بستری برای انجام مطالعات علمی گسترده¬تر در زمینه آسیب¬پذیری جاده و مکان یابی ایستگاههای امداد و نجات با در نظر گرفتن تصادفات جاده¬ای و سایر بلایای طبیعی باشد. بازه زمانی لحاظ شده برای پرداختن به این فرضیه ، پیش از وقوع زمین¬لرزه است که امکان برنامه¬ریزی و سیاست¬گذاری در زمینه مدیریت بحران کشور فراهم می¬نماید. مکان یابی تاسیسات زیر بنایی در صورتی که بر اساس مطالعات و اصول و مبانی آمایش سرزمین و بویژه آمایش دفاعی انجام گیرد، می تواند بصورت طبیعی نقش بسزایی در پدافند غیرعامل ایفاء نماید. در واقع استفاده بهینه از پتانسیل های منطقه ای و طبیعی می تواند تاثیر بسزایی در کاهش خطرات ناشی از انواع تهدیدات به همراه داشته باشد. فرآیند مکان یابی یک فرآیند پیچیده بوده که در آن طیف وسیعی از فاکتورها و معیارها جهت تعیین مکان مناسب برای یک کاربرد خاص لحاظ می گردد. در گذشته ماهیت مکان یابی اغلب براساس دو معیار فنی و اقتصادی شکل می گرفت و امروزه با توجه به گسترش علوم و افزایش حساسیت ها بویژه در زمینه عوامل زیست محیطی، برای مکان یابی انواع تاسیسات باید دهها و گاهی صدها عامل مختلف بطور همزمان مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. بدیهی است که پردازش صدها لایه داده های مکانی و هزاران آیتم اطلاعاتی با استفاده از روش های سنتی امکان اجرایی ندارد و باید از علوم و تکنولوژی های روز از قبیل gis برای پردازش هم زمان داده های فوق استفاده نمود. این مطالعات معمولاً با دو روش حذفی و انتخابی انجام می گیرد. در روش های حذفی مطالعات از کل به جزء می باشد و ابتدا کل منطقه مورد مطالعه بررسی شده و بر اساس شرایط تعریف شده برای سیستم ، مناطق مناسب برای کاربری مورد نظر محدودتر می گردد تا نهایتاً به مناطق مساعد برای پروژه تعیین شود. در روش های انتخابی ابتدا مناطق مساعد برای اجرای پروژه تعیین شده و سپس شرایط مورد نظر از قبیل دوری و نزدیکی به راهها ، دسترسی به تسهیلات مناسب از قبیل آب ، برق ، گاز ، تلفن و عوامل زیست محیطی به تفکیک ارزش گذاری شده و از طریق یک تحلیل آماری مناسب ترین مناطق تعیین خواهند شد.