امروزه یکی از مشکلات رهایش دارو و مولکول های مهمان از داربست های لیفی، رهایش کنترل نشده می باشد. اخیرا محققان با استفاده از سایکلودکسترین ها توانسته اند مقدار رهایش مولکول های مهمان را تا حد زیادی کنترل کنند. در این مطالعه بتاسایکلودکسترین توسط اتصالات عرضی به نانوالیاف سلولز بازیابی شده از استات سلولز متصل شد. میزان غلظت سایکلودکسترین موجود در سطح الیاف بهینه سازی گردید و نانو ذرات نقره در محل با موفقیت سنتز و بارگذاری گردید. مورفولوژی، ساختار میکروسکوپی، پیوندهای شیمیایی و رفتار حرارتی نانوالیاف حاوی سایکلودکسترین تولید شده مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در ادامه به منظور بررسی اثر سایکلودکسترین بر رهایش نانوذرات نقره، رهایش نقره از نمونه ها در دمای محیط توسط دستگاه هدایت سنج اندازه گیری شد. نتایج حاصل از بررسی ها نشان داد که نانوالیاف استات سلولز %15 با میانگین قطر 457 نانومتر و یکنواختی مناسب تهیه شده است و نیز اتصال سایلکودسکترین به سطح الیاف با موفقیت انجام شده است. بهترین غلظت مصرفی بتا سایکلودکسترین g/l100 ارزیابی شد. همچنین نشان داده شد که حضور بتا سایکلودکسترین ها نه تنها بر نرخ آزاد سازی ذرات نقره تأثیر دارد، بلکه در یکنواختی پخش و قطر نانوذرات نقره نیز موثر است.