به زمین افتادن یکی از شایع ترین و جدی ترین مشکلات دوران سالمندی است که بسیار تکرار می شود. از جمله علل به زمین افتادن در سالمندان می توان به عدم تعادل و انعطاف پذیری اشاره کرد. بنابراین هدف اصلی این تحقیق تعیین تأثیر شش هفته تمرین هوازی بر تعادل و انعطاف پذیری زنان سالمند غیر فعال بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی بوده و جامعه آماری را زنان سالمند غیر فعال در دامنه سنی 60 تا 70 سال که جهت گذراندن اوقات فراغت به پارک ها ، بوستان ها و مراکز فرهنگی موجود در شهر همدان مراجعه نموده اند تشکیل داده است. نمونه های تحقیق شامل 30 زن سالمند در دامنه سنی مورد نظر بوده که به طور داوطلبانه انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و گروه تجربی تقسیم شدند.گروه کنترل (15 نفر)، به انجام فعالیت های معمول و روزانه پرداخته و گروه تمرین (15 نفر) به مدت 6هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه به تمرینات هوازی با شدت متوسط پرداختند، بدین صورت که گروه تجربی تمرین دویدن و یا راه¬رفتن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب را انجام می داد. برا ی سنجش تعادل ایستا از تست شارپند رومبرگ، برای سنجش تعادل پویا از چوب موازنه به طول 5/4¬متر و عرض و ارتفاع 10-سانتی متر و برای سنجش انعطاف پذیری از جعبه انعطاف پذیری استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. برای آزمون فرضیه های مربوط و مقایسة پیش آزمون و پس آزمون متغیرها از آزمون t- test نوع همبسته استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، که 6 هفته تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن تاثیر معنی داری بر تعادل ایستا، تعادل پویا و انعطاف پذیری زنان سالمند غیر فعال دارد. بنابر این می توان نتیجه گرفت تمرین هوازی پیاده روی یا دویدن می تواند باعث بهبود تعادل (ایستا و پویا) و انعطاف پذیری زنان سالمند شود.