ناحیه ی مشهد )مشهد, طرقبه , شاندیز, بینالود و... ( به عنوان یکی از قطب های جمعیت شرق کشور , بر اساس نقشه پهنه بندی زلزله کشور که توسط پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی تهیه شده است, در پهنه با درجه خطر متوسط ودر برخی نقاط زیاد قرار دارد, بر این اساس لزوم بررسی و شناخت توان و پتانسیل های محدوده برای اسکان و مدیریت بحران پس از زلزله احتمالی با توجه به تجربه ی اسکان میلیونی زائرین و وجود برنامه ها و مطالعات موجود در زمینه مدیریت اسکان و سازمان های ذیربط و همچنین با توجه به عدم وجود آمادگی و برنامه ریزی برای اسکان زلزله دیدگان و عدم وجود هماهنگی سازمانی (سازمان های مرتبط با مدیریت و اسکان زوار و سازمان های مدیریت بحران در بخش های مختلف) در صورت بروز زلزله احتمالی در ناحیه , امکان بررسی و ارائه راهکارها و پیشنهادات در جهت تطبیق برنامه ها و هماهنگی سازمان ها را ایجاد کرده است. هدف اصلی تحقیق شناخت مکانیزم, توان ها و امکانات اسکان موقت در ناحیه مشهد و چگونگی امکان استفاده از آن ها و شناخت سازمان ها و تشکیلات مختلف در امر اسکان و تدارک زوار در ناحیه مشهد و همچنین بررسی اسکان موقت در ارتباط با مقوله مدیریت بحران پس از زلزله می باشد. در تحقیق حاضر با استفاده از روش های نظریه زمینه ای و تحلیل swot , اطلاعات و اسناد بدست آمده در مورد سازمان های ذیربط , تجربیات اسکان زائر و تجربیات جهانی در امر مدیریت بحران و اسکان موقت مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت و از راهبردها و شاخص های حاصله , به مدل و الگوی نهایی تطبیق تجربیات اسکان زائر و هماهنگی سازمان های مربوطه در صورت رخداد زلزله احتمالی نائل آمدیم.