نهضت آزادی از گروه هایی است که پس از کودتای 28 مرداد1332 ایجاد شد و به عنوان یک سازمان سیاسی در مبارزه پارلمانتاریستی با رژیم شاه ظاهر شد. موسس این سازمان که مهندس مهدی بازرگان بود بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امام خمینی به ریاست دولت موقت برگزیده شد اما به دلیل ناتوانی در اداره کشور انقلابی، تساهل در برابر غرب و عوامل رژیم سابق و نداشتن نگاه انقلابی از صحنه سیاست ایران کناره گیری نمود. روش تحقیق در در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است.روش جمع آوری اطلاعات نیز به شیوه کتابخانه ای و بهره گیری از اسناد موجود در خصوص نهضت آزادی ایران می باشد. این پژوهش به بررس چگونگی شکل گیری نهضت آزادی، علل مشارکت آن در قدرت سیاسی ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و همچنین علت عدم تداوم مشارکت سیاسی آنان، تشریح عملکرد و سیاست های این نهضت تا استعفای بازرگان از نخست وزیری می پردازد. کلیدواژه ها: نهضت آزادی ایران، دولت موقت، نظام جمهوری اسلامی، ولایت فقیه، لیبرالیسم.