پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته و هدف آن بررسی و تحلیل علمی نشانه های تصویری ایران باستان (مطالعه ی موردی روزگار هخامنشی و ساسانی) می باشد، که تعدادی از نشانه های موجود، مورد تحلیل قرار گرفته است و این تحلیل با تاکید بر جنبه های بصری و محوریت نماد شناسی و اسطوره شناسی بوده است، که اسطوره ها دارای زبان و بیانی نمادین هستند. با توجه به اینکه این نمادها در ناخودآگاه جمعی و فردی انسان باقی مانده اند و دارای چنین سابقه ای می باشند، آن گونه که باید این نمادها در طراحی نشانه های امروزی استفاده نشده اند. با وجود اینکه این هنر آئینی، قابلیت بسیار زیادی جهت تبدیل شدن به یک هنر کاربردی را دارد. در این پژوهش سعی بر این شد که ابتدا تعدادی از نشانه هایی را که با این نمادها طراحی گردیده شناسایی و مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم وسپس برای اشاعه و گسترش این نماد ها در جامعه امروزی تعدادی نشانه با استفاده از این نماد ها و برای موارد مختلف طراحی گردیده است و هدف نهایی این پژوهش شناساندن مفاهیم اسطوره ای و عمیق این نماد ها به جای ظاهر بصری آنها بوده است. روش کار در این پژوهش به صورت اسنادی و میدانی می باشد.