نظام ارزی جز آن دسته از عواملی است که تقریبا همه متغییرهای اقتصادی همچون تورم و تولید کل را تحت تاثیر قرار می دهد از این رو در پایان نامه تلاش شدتا نظام ارزی مناسب ایران به منظور کنترل تورم تعیین گردد برای رسیدن به این هدف ابتدا نظامهای ارزی ایران طی دوره مورد بررسی بصورت واقعی و بااستفاده از رویگرد جدیدمشخص شد سپس نظام های این دوره به دو گروه تثبیت ویا قفل شده و غیر تثبیت تقسیم گردیدندبعداز مقایسه اماری بین میانگین تورم تولید کل و نرخ رشد تولید کل در دو گروه مشخص شد که میانگین تورم بصورت معنی داری تحت نظام ارزی قفل شده مقدار کمتری داشته است درحالیکه میانگین تولید کل روند معکوسی را نشان داد. همچنین اختلاف معنی داری بین میانگین نرخ رشد تولید کل بین دو گروه مشاهده نگردید بنابراین و با توجه به نتایج بدست آمده نتیجه گیری شدکه نظام ارزی قفل شده برای ایران متضمن تورم پائین تربدون تاثیر منفی بر تولید کل ورشد ان بوده است. سوالی که پس از این نتیجه گیری مطرح شد این بود که در نظام ارزی قفل شده ریال می باید به چه ارزی قفل شود. در این راستا به تئوریهای اقتصادی و تجربیات اقتصادی و تجربیات جهانی در این زمینه که بیان می کنند کشورها ارز خود را به ارز کشوری قفل می نمایند که بیشترین حجم تجارت را با آن دارا می باشند همچنین بررسی آمار تجارت خارجی ایران که نشان دادند کشورهای حوزه یورو بزرگترین شریک تجاری ایران می باشند نتیجه گیری شد که برای کاستن هرچه بیشتر تورم تحت نظام ارزی قفل شده در ایران به نظر می رسد باید به یورو واحد پول اروپا قفل گردد.

در پژوهش حاضر سعی بر آن است تا کارایی رژیم های مختلف ارزی بر اساس کاهش زیان بانک مرکزی در قالب یک الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی (dsge) با توجه به شرایط یک اقتصاد صادرکننده نفت، مورد بررسی قرار گیرد. بدین ترتیب پس از تنظیم الگو با در نظر گرفتن ویژگی های ساختاری یک اقتصاد صادرکننده نفت و به دست آوردن ضرایب بهینه قواعد پولی تحت هر یک از رژیم های ارزی، مقدار تابع زیان بانک مرکزی مورد مقایسه قرار می گیرد. تصمیمات بانک مرکزی در این الگو با توجه به تعامل میان نرخ های سود و ارز گرفته می شود. نتایج نشان می دهد که قاعده بهینه پولی تحت رژیم نرخ ارز مدیریت شده عملکرد بهتری (زیان کمتر) نسبت به قواعد بهینه پولی تحت رژیم های دیگر ارزی دارد. بنابراین تصمیم گیری بر اساس بازخورد دو قاعده سیاستی یکی برای نرخ های سود اسمی و دیگری برای نرخ تغییر ارزش اسمی ارز توسط بانک های مرکزی اقتصادهای باز کوچک می تواند اجرای بهتری نسبت به الگو های هدف گذاری تورمی و یا نرخ ارز ثابت به همراه داشته باشد. الگوی پیشنهادی می تواند نشان دهد که چگونه بانک مرکزی می تواند تصمیمات سیاستی مناسب تر (زیان کمتر) با اجرای سیاست های دو هدفی (نرخ های سود و ارز) اتخاذ نماید.

نزدیک به پنج دهه از تاسیس سازمان اوپک می گذرد و در طول این پنج دهه به تبع نوسانات در اقتصاد جهانی تغییرات سیاسی، تحولات بازار نفت و تحولات تکنولوژیک پیش آمده، اوپک نیز دستخوش تغییرات و تحولات بسیاری شده است. در طول این پنج دهه تلاش های بسیاری در راستای تبیین رفتار اقتصادی اوپک صورت گرفته است و مدل ها و الگوهای مختلفی نیز در این زمینه ارائه شده است که عمده آنها عبارتند از الگوی حق مالکیت، الگوی هدف درآمدی، الگوی عرضه باقی مانده، الگوی ظرفیت بهینه، الگوهای کارتلی، الگوی محدودیت مالی . هر یک از این مدل ها و الگوهای فوق در توجیه مقاطع خاص زمانی موفق، اما عمدتا از توجیه رفتار اوپک در طول زمان عاجز هستند . هدف در این تحقیق بررسی تاثیر ظرفیت های مازاد تولید بر روی رفتار اوپک است، برای این مقصود با بهره گیری از روش های تحلیل متغیر های سری زمانی و انجام آزمون های ایستایی، همچون آزمون ریشه واحد دیکی – فولر و آزمون های همگرایی، و درآخر با استفاده از روش تصحیح خطای برداری برای بیان رابطه علی بلند مدت میان متغیر ها تست گردید. مبنای فرضیه اینگونه گذارده شده بود که ظرفیت های مازاد تولید بر روی رفتار تولید اوپک تاثیر گذار است. که با انجام آزمون های فوق فرضیه مذکور پذیرفته شد. به این معنا که رابطه معنادار آماری میان متغیر ظرفیت های مازاد تولید و تولیدات اوپک وجود دارد.