پیشرفت تکنولوژی در دهه های اخیر، امکانات فراوانی را برای بشر فراهم آورده است. یکی از این امکانات بسیار مهم خدمات بانکداری الکترونیک است که با توجه به گسترش تجارت جهانی و تجارت الکترونیک، به عنوان یک عامل بسیار حیاتی برای نقل و انتقال وجوه مطرح شده است. هرچند بانکداری الکترونیک خدمات گسترده ای را برای کاربران به وجود آورده، اما لازم است نقش آن ها بر سودآوری بانک ها بررسی شود. هدف اساسی از انجام این تحقیق، بررسی نقش مولفه های بانکداری الکترونیکی بر سودآوری ادارات امور شعب منتخب بانک ملی ایران در دوره ی زمانی 1392-1386 برای 18 استان کشور است. برای این منظور از نظریه ی "ساختار-رفتار-عملکرد" استفاده شد. متغیر وابسته، بازده کل دارایی ها و متغیرهای مستقل سه متغیر دستگاه های خودپرداز، پایانه های فروش و پایانه های شعب به عنوان متغیرهای بیانگر بانکداری الکترونیکی و متغیرهای اندازه بانک و شاخص تمرکز بازار بانک انتخاب شدند. نتایج برآورد مدل نشان می دهد که تنها افزایش پایانه های فروش و شعب سودآوری را در این ادارات امور شعب افزایش می دهد ولی افزایش تعداد دستگاه های خودپرداز، کاهش سودآوری بانک را در پی داشته است. همچنین اندازه بانک و شاخص تمرکز بازار بانک سودآوری بانک را کاهش می دهند.