آلودگی محیط زیست توسط فلزات سنگین، از جمله فلز سمی کادمیوم مشکل قابل توجهی در بسیاری از کشورها است. گیاه¬پالایی و به طور ویژه گیاه استخراجی یک روش مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست، به منظور احیای خاک¬های آلوده به فلزات سنگین است. فراهمی زیستی عناصر سنگین یکی از مهمترین عوامل محدودکننده گیاه پالایی است. افزایش راندمان این روش می¬تواند با استفاده از عوامل کلات کننده توسط گونه¬های گیاهی مقاوم افزایش یابد. عوامل کلات کننده می¬توانند با افزایش حلالیت فلزات، به بهبود روش گیاه¬پالایی کمک کنند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر کلاتور قابل تجزیه زیستی اسیدسیتریک بر روی جذب کادمیوم توسط سه گونه گیاهی علفی شامل ترتیکاله، تاتوره و یولاف وحشی، در محیط کشت هیدروپونیک است. نتایج نشان داد اضافه کردن اسیدسیتریک، جذب کادمیوم را در گونه-های مورد مطالعه افزایش داد. همچنین استفاده از اسیدسیتریک با افزایش زیست توده گیاهی و پارامترهای رشد گیاه، سمیت کادمیوم را کاهش داد. بنابراین کاربرد اسیدسیتریک می¬تواند در افزایش راندمان گیاه¬پالایی خاک¬های آلوده به کادمیوم مؤثر باشد. بر اساس نتایج این پژوهش، تریتیکاله و تاتوره به طور طبیعی توانایی بالایی برای جذب کادمیوم در تیمار 500 میکرومولار نشان دادند. یولاف دارای بالاترین فاکتور انتقال کادمیوم بود و در حضور اسیدسیتریک جذب بالایی از کادمیوم را نشان داد. به طور کلی گونه¬های مورد مطالعه می¬توانند به عنوان گزینه¬ای مناسب برای پالایش آلایندگی کادمیوم، مورد استفاده قرار گیرند.

در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران، انباشتن نخاله¬های ساختمانی در حاشیه شهرها یک مشکل اجتماعی، زیست محیطی است. در بین نخاله¬های ساختمانی آجرهای رسی حجم قابل توجهی دارد که بخشی از آن قابل تفکیک است. کارهای متعددی در زمینه بازیافت نخاله-های ساختمانی صورت گرفته است. ولی تاکنون به رغم پتانسیل آجر در جذب و انتقال رطوبت و عناصر محلول قابل جذب در بسترکشت گیاه تحقیقات کاملی در ارتباط با اثر حاصلخیز کننده¬گی آجر صورت نگرفته است. از این رو لازم است شاخص¬های فیزیکی وشیمیایی آجر را که بتوان با آن¬ استعداد آجر را برای استفاده در بستر کشت گیاه با دانه¬بندی های متفاوت بررسی نمود؛ اندازه¬گیری شود. دراین تحقیق اثر دانه¬بندی بر مقدار و تغییرات شاخص¬های فیزیکی و شیمیای آجرخرده بررسی شد. همچنین به منظور استفاده کاربردی، اثر حضور آجرخرده در بستر کشت خیار گلخانه¬ای رقم نگین بررسی شد. نتایج نشان داد آجرخرده با واکنش و شوری قابل مدیریت،داشتن خاصیت بافری، حضور بارهای منفی بر سطح ذرات، عناصر محلول مفید، پتاسیم قابل جذب بالا، قدرت نگهداری بالای رطوبت، حضور فضاهای محبوس ونداشتن اثر منفی بررشد گیاه خیار می¬تواند با عنوان حاصل خیزکننده جهت بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیای بستر کشت استفاده شود.