شبکه های حسگر نسل جدیدی از شبکه ها هستند که به طور معمول، از تعداد زیادی گره تشکیل شده اند وارتباط این گره ها به صورت بیسیم صورت می گیرد. هدف اصلی در این شبکه ها، جمع آوری اطلاعاتی در مورد محیط پیرامون حسگر های شبکه است. نحوه عملکرد کلی این شبکه ها به این صورت است که گره ها اطلاعات مورد نیاز را جمع آوری می کنند وسپس آنها را به سمت گیرنده ارسال می کنند.با این حال، در حالی که این شبکه ها بطور گسترده در بسیاری از کاربردها استفاده می شوندو دارای ویژگی های منحصر به فردی می باشند متاسفانه دارای موانع بسیاری نیز از جمله کنترل توپولوژی و پوشش و امنیت و مدیریت داده و....می باشد. موفقیت این شبکه ها بطورعمده ای بر محل قرار گیری حسگر، که بعنوان توسعه شبکه شناخته می شود، وابسته است. در این پایان نامه تمرکز ما برروی پوشش می باشد.درابتدا،به جهت اینکه پوشش به بیشترین مقدار خود برسد مسئله را تعریف می کنیموبا ارائه راه حلی که در آن ازتوان حسگرها نیزبه عنوان پارامتری تاثیر گذار برای هر حسگر فرض شده است، سعی در بهبود میزان پوشش دهی برای این نوع شبکه ها را داریم و سپس آنرا با الگوریتم های موجودشبیه سازی و با مقایسه بین آنها اثر بخشی راه حل ارائه شده را بررسی می کنیم. در این میان روشی را برای کاهش حجم محاسبات ارائه می کنیم سعی در هرس کردن حسگرهای مجاور دارد. نتایج نشان می دهد که با استفاده از الگوریتم بهینه سازی استراتژی تکاملی میزان پوشش دهی از 90 درصد به بالای 99 درصد افزایش می یابد.