زمان نشان دهنده ی آن است که طراحی ساختمان نیاز به در نظر گرفتن عملکرد فعلی و آینده ی ساختمان با هدف انطباق و انعطاف پذیری آن نسبت به تغییرات محیط زیست و اقلیم برای صرفه جویی در مصرف انرژی می باشد. برای همین در این پژوهش طراحی مطابق با اقلیم مورد تحقیق قرار داده شد. به جهت بررسی تعیین معیارهای اقلیمی مهم و مطرح در طراحی اقلیمی شهر تبریز، به جمع آوری اطلاعات هواشناسی در طراحی اقلیمی از قبیل دمای حداقل و حداکثر، رطوبت نسبی حداقل و حداکثر، بارش و باد که در طول دوره ی آماری 1951 تا 2012 پرداخته شد. تعیین و محاسبه ی شرایط اقلیمی شهر تبریز از طریق جداول بیوکلیماتیک گیونی، جدول ماهانی، شاخص دمای موثر و شاخص بیکر جزو قسمت مهم این پژوهش بوده است. در ادامه بعد از تعیین معیارهای موثر در طراحی اقلیمی به منظور وزن دهی معیارها از مدل anp استفاده گردید. سپس وزن نهایی تعیین گردید که در نهایت منجر به استخراج اوزان معیارها و الویت بندی آن ها از این نظر شد. در واقع این مدل، به شکل قابل قبولی معیارهای مطرح در طراحی اقلیمی ساختمان های شهر تبریز را سطح بندی نمود. معیارهای استفاده از ساختمان های مجاور و گیاهان، انتخاب مصالح با ظرفیت حرارتی بالا، معیارهای افزایش پنجره های رو به جنوب و قرارگیری ساختمان به منظور بهره گیری از آفتاب زمستان، طراحی مناطق نیمه محافظت شده در خارج بنا جهت اعتدال آب و هوا در تمام طول سال و تعبیه ی نواحی آفتاب گیر در ساختمان برای استفاده ی حداکثری از انرژی خورشید، معیار شکل و جهت دادن به ساختمان به منظور کاهش آفتاب تابستان، معیار استفاده از ناهمواری های روی زمین، ساختمان های مجاور و گیاهان جهت بهره گیری بیش تر از نسیم تابستان و شکل و جهت دادن به بدنه ی ساختمان برای به حداکثر رساندن استفاده از نسیم تابستان و معیار استفاده از خورشید بالاترین ارزش را به خود اختصاص داده اند.