این تحقیق تلاشی در فعال¬کردن دانش لغوی غیرفعال از¬طریق توجه¬دهندگی و بررسی تأثیر جمله¬نویسی به عنوان فعالیت پس¬توجه¬دهنده بر تقویت تأثیر توجه¬دهندگی است. چهل¬و¬دو دانشجوی زبان انگلیسی سطح متوسط به¬بالای بزرگسال خانم ایرانی از 2 کلاس موجود، در دو گروه هم¬سطح در دانشگاه الزهرا انتخاب¬شدند. آنها در تحقیقی شرکت¬کردند که در آن توجه¬دهندگی کلماتی که تولید آنها به¬آسانی فهمیدن آنها نبود، از¬طریق علامت¬زدن آن کلمات در یک متن خواندن انجام¬¬شد. سپس، شرکت¬کنندگان در یک فرآیند 4 هفتگی جمله-نویسی متراکم/پراکنده شرکت¬کردند. به¬عبارت¬دیگر، هر هفته در طول 4 روز پی¬در¬پی، شرکت کنندگان یک گروه در هر روز، یک جمله با یکی از 16 لغت توجه¬شده نوشتند و گروه دیگر این فرآیند را یک¬بار در هفته تجربه¬کردند، به¬گونه¬ای که آنها بدون هیچ وقفه¬زمانی، 4 جمله با 4 کلمه توجه¬شده ¬نوشتند. همان¬طور که نتایج 2 پس¬آزمون نشان¬داد، ارائه فعالیت پس¬توجه¬دهنده بر ارتقاء دانش لغوی تولیدی هر دو گروه به¬طور¬چشمگیری تأثیرگذار بود. همچنین تعامل بین عامل زمان و روش¬های یادگیری چشمگیر بود. علاوه¬براین در٢ پس¬آزمون، گروه پراکنده بهتر از گروه متراکم عمل¬کرد، اگرچه که این تفاوت چشمگیر¬نبود. همچنین، تفاوت میانگین بین دو گروه متراکم/پراکنده در طولانی¬مدت بیش از تفاوت میانگین همین دو گروه در کوتاه¬مدت بود، بنابراین به-خاطرسپاری بیشتری در گروه پراکنده نسبت به گروه متراکم در طولانی¬مدت رخ¬داد. شایان¬ذکر¬است که نتایج کمّی با یافته¬های کیفی نیز مورد مقایسه قرار¬گرفت. نتایج بخش کیفی قسمتی از نتایج بخش کمّی را مورد¬تائید قرار¬داد، ولی جنبه¬های دیگر که در بخش کمّی قابل¬مشاهده نبودند نیز آشکار¬شد.