سیستم های کنترلی تحت شبکه به سامانه هایی گفته می شود که در آن ها حلقه ی کنترل از طریق یک شبکه بسته می شود. استفاده از این پیکربندی دارای محاسن فراوانی می باشد. در کنار بسیاری مزایا، این سیستم ها درعمل در معرض نامعینی های شبکه قرار گرفته که منجر به ایجاد خطا در داده دریافتی می گردند. از جمله این نامعینی ها می توان به تاخیر، از دست دادن بسته های داده و نقصان در اندازه گیری نام برد. از سوی دیگر وجود خطا در حسگر و عملگر بخش جداناپذیری از هر فرآیند صنعتی می باشد. وجود تفاوت بنیادین میان ساختار این دو نوع خطا، روش های شناسایی و راهکارهای رویارویی با آن ها را متمایز می سازد. مدل سازی رفتار شبکه به شکل یک سامانه سوییچ شونده، طراحی یک رویتگر با ورودی نامشخص برای تخمین حالات و محاسبه خروجی سیستم آلوده به خطای حسگر وعملگر گام نخستین در به کارگیری روش مانده ها جهت تعیین محل خطای حسگر و عملگر می باشد. طراحی یک فیلتر جهت پالایش سیگنال دریافتی از شبکه و در نهایت ارسال آن به سیستم خطایاب حرکت بعدی در این راستا می باشد. جهت محک زدن روش پیشنهادی، با ارائه دو نمونه؛ کارکرد روش ذکرشده آزمایش می شود. یکی از مثال های آورده شده ، برآمده از مدل سازی حلقه کنترل سطح درام فشار پایین بویلر شماره 1 نیروگاه سیکل ترکیبی کرمان بوده که بعد عملی جستار مطرح شده را آشکارتر می نماید. ازجمله نقاط قوت این روش می توان به استقلال کامل، نسبت به ورودی سیستم و نوع خطای حسگر و عملگر نام برد. از دیگر ویژگی های روش پیشنهادی، کارکرد دقیق علی رغم تصادفی بودن زمان و نوع خطا در شبکه کنترلی می باشد.