ایجاد مزیت و قابلیت رقابتی در یک شرکت با توجه به اولویت های رقابتی آن شرکت و به واسطه اجرای برنامه ها و تصمیمات استراتژیک تولید حاصل می شود. در این تحقیق به بررسی ارتباط اقدامات استراتژیک تولید با اولویت های رقابتی و تاثیر آن بر عملکرد شرکت ها در صنعت قطعه سازی خودرو در ایران پرداخته شد. به منظور شناسایی اولویت های رقابتی، اقدامات استراتژیک تولید و عملکرد، از پیمایش استفاده شده است. ابزار مورد نظر برای این پیمایش پرسشنامه است. داده های حاصل از پرسشنامه به کمک آمار توصیفی و استنباطی (نظیر ضریب همبستگی و رگرسیون خطی چندگانه) مورد تحلیل قرار گرفت. در پژوهش حاضر پس از دسته بندی اقدامات استراتژیک تولید (با توجه به اولویت های رقابتی) و بررسی تاثیر آن بر تحقق اولویت های رقابتی و عملکرد کلی کسب و کار، مشخص گردید که اقدامات مذکور علیرغم تاثیر مثبت در بهبود عملکرد نتوانسته اند بیشترین تاثیر را بر شاخص های عملکرد داشته باشند. بنابراین در ادامه با شناسایی آن دسته از اقداماتی که حداکثر تاثیر را بر سوددهی و ایجاد قابلیت های هزینه، کیفیت، انعطاف پذیری و تحویل دارند، ملاحظه گردید که شرکت های مورد مطالعه به منظور بهبود سوددهی، صرفا بر تحقق اولویت هایشان تمرکز ندارند و به نظر می رسد عوامل دیگری نیز در بهبود سوددهی آنان موثر است. در پایان به رابطه میان قابلیت های تولید نیز توجه شده است و مشخص گردید که میان قابلیت های تولید نوعی رابطه سلسله مراتبی برقرار است. به عنوان مثال به منظور تحقق اولویت انعطاف پذیری لازم است شرکت ها قابلیت کیفیت را کسب کرده باشند و قابلیت تحویل زمانی حاصل خواهد شد که دو اولویت دیگر (یعنی کیفیت و انعطاف پذیری) محقق شده باشند.