هدف پژوهش حاضر مقایسه عملکرد دانش آموزان دارای نارسایی های ویژه یادگیری و عادی مقطع ابتدایی شهر تهران می باشد. پژوهش مورد نظر یک پژوهش توصیفی از نوع علّی – مقایسه ای(پس رویدادی) می باشد. جامعه آماری در پژوهش حاضر متشکل از کلیه دانش آموزان دارای نارسایی های ویژه یادگیری و همتایان عادی آنها در گروه سنی 7 تا 12 سال بود که از بین آنها 192 نفر به شیوه هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور مقایسه 96 دانش آموز دارای نارسایی های ویژه یادگیری و 96 دانش آموز عادی (48 پسر و 48 دختر) از آزمون بندر – گشتالت استفاده شد. پس از نمره گذاری خطا های ترسیمی با استفاده از روش کوپیتز، تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گیری از آمار توصیفی و استنباطی (t برای هر دو جامعه مستقل) انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین عملکرد دو گروه دانش آموزان دارای نارسایی های ویژه یادگیری و عادی تفاوت، معنادار وجود دارد. همچنین این تفاوت ها با تفکیک جنسیت نیز معنادار بود. شواهد حاکی از این است که کلیه زیر گروه های دارای نارسایی های ویژه یادگیری در مقایسه با همتایان عادی خود میزان خطای ترسیمی بیشتری مرتکب شده اند