helicobacter pylori بیش از نیمی از مردم جهان را آلوده کرده و عامل گاستریت، زخم و سرطان دستگاه گوارشی می باشد. در مناطق در حال توسعه آلودگی در دوران کودکی رخ داده و علی رغم درمان ممکن است تا چندین دهه در بدن فرد باقی بماند. تفاوت در علایم و بیماری های ایجاد شده می تواند در رابطه با ژنوتیپ ژنتیکی سویه ها باشد احتمالا در طول دوران آلودگی فرد به این باکتری رخ می دهد و در دراز مدت تغییرات ژنتیکی در ژن های مختلف از جمله ژن های مقاومت در آن حاصل می شود که می تواند یکی از عوامل اصلی شکست های درمانی محسوب می گردد. در این راستا بررسی مقاومت های آنتی بیوتیکی و ارتباط آن با تغییرات ژنتیکی ایجاد شده، برای درمان مناسب تر حائز اهمیت می باشد. علی رغم غالب بودن برخی از الگوی های ژنومی در برخی مناطق، الگوی ژنتیکی شایع در مناطق مختلف جغرافیایی نیز احتمالا با یکدیگر متفاوت می باشند. هدف از انجام این پروژه طبقه بندی مولکولی سویه های h. pylori جدا شده از کودکان ایرانی، توسط تکنیک الکتروفورز میدان پالسی می باشد. بعد از شناسایی بیوشیمیایی و مولکولی سویه های جدا شده طی سال های 1377 تا 1388، ژنوم کامل باکتری ها، بر اساس پروتکل اصلاح شده taylor و همکاران، استخراج و سپس توسط آنزیم محدودالاثر xbai برش خوردند. الگوی هضم آنزیمی حاصل، جهت بررسی تفاوت های ژنتیکی سویه های جدا شده استفاده گردید و فاکتور های مختلف از جمله مقاومت های آنتی بیوتیکی، سابقه بیماری و تفاوت ژن های ویژه این باکتری با تفاوت های الگوهای برشی، مورد مقایسه قرار گرفتند. الگو های ژنومی مختلفی در بین سویه های helicobacter pylori جدا شده از کودکان ایرانی بدست آمد که نشان دهنده تنوع ژنتیکی بسیار بالای موجود در بین سویه های جدا شده از کودکان در ایران است.کلیه سویه های جدا شده الگوی ژنومی متفاوتی نسبت به یکدیگر داشتند و ارتباطی معنادار بین الگوی ژنومی و مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها یافت نشد.

enterococcus کوکسی گرم مثبت ، بی هوازی اختیاری و بدون اسپور می باشد که در محیط های مختلفی شامل مجاری روده ای انسان، خاک ، گیاهان و آب یافت می شود. e. faecium از گونه های معروف آن است و به جهت مقاومت آنتی بیوتیکی از اهمیت بالایی برخوردار است. توانایی تشکیل بیوفیلم روی سطوح زنده یکی از عوامل مهم بیماریزایی در این باکتری محسوب می شود. انتروکوکوس با تشکیل بیوفیلم در اندوکاردیت، عفونت مجاری ادراری، عفونت های ریشه دندانی و عفونت های چشمی دخیل است. امروزه استفاده از مواد ضدمیکروبی جدید که باعث حذف بیوفیلم و یا ممانعت از تشکیل بیوفیلم و نیز کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی می گردند بسیار حائز اهمیت است. در این پژوهش به بررسی اثر عصاره ی بدون سلول تعدادی از باکتری های پروبیوتیک بر روی بیوفیلم ، حذف پلاسمید مقاومت (plasmid curing) و مقاومت آنتی بیوتیکی e. faecium پرداخته شد. با بررسی تأثیر عصاره ی بدون سلول آنها بر روی بیوفیلم اثبات شد که عصاره ی بدون سلول l. rhamnosus بر روی ممانعت از تشکیل بیوفیلم و حذف بیوفیلم نسبت به عصاره ی بدون سلول l. casei تأثیر بیشتری دارد. در بخش مربوط به حذف پلاسمیدی ، به بررسی اثر عصاره ی بدون سلول دو باکتری فوق بر روی حذف پلاسمیدی در این گونه پرداخته شد و نتایج حاکی از آن است که بخش شناور هیچ گونه اثری در حذف پلاسمید و کاهش مقاومت از این طریق نداشته است. در ادامه تأثیر بخش شناور این پروبیوتیک ها بر کاهش میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در e. faecium مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج حاصل اثبات کننده ی این موضوع بودند که پیش تیمار سویه های e. faecium با غلظت (1/8 submic ( از بخش شناور پروبیوتیک ها موجب کاهش مقاومت آنها نمی شود.