آزمایشی به منظور بررسی اثر مکمل غذایی سینبیوتیک بر عملکرد رشد، بازماندگی، پارامتر های خونی ومقاومت به ساپرولگنیا پارازیتیکا در بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. سینبیوتیک مورد نظر با جیره پایه (غذای تجاری) در سه سطح 5/0 ،? و?/?گرم به ازای هر کیلو گرم غذای خشک مکمل شدند و توسط بچه ماهیان تغذیه گردیدند و تیمار شاهد از جیره بدون مکمل سازی تغذیه شدند. نرخ تغذیه بر اساس 4 درصد وزن بدن و? نوبت در روز انجام شد. بر اساس نتایج بدست آمده، هر سه تیمار آزمایشی افزایش معنا داری از نظر میانگین وزن نهایی، درصد افزایش وزن و نرخ رشد ویژه با تیمار شاهد نشان دادند(0.05>p) و در بین تیمار های آزمایشی، بالاترین میانگین وزن نهایی(??/?±??/?8)، درصد افزایش وزن (??/??±??/???)و نرخ رشد ویژه (??/?±??/?) مربوط به تیمار حاوی ? گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلوگرم غذای خشک بوده است. بهترین ضریب تبدیل غذایی (???/?±??/?)و کارایی تبدیل غذا (??/?±??/???)در تیماری که با ?گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلوگرم غذا مکمل شده بود بدست آمد. همچنین بیشترین درصد بازماندگی(???%)در تیمار تغذیه شده با سطح ?گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلو گرم غذای خشک بدست آمد. میزان گلبول سفید، گلبول قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت افزایش معنا داری با تیمار شاهد نشان دادند(0.05>p). بالاترین میزان گلبول سفید (?/?±?03??/2)، گلبول قرمز(49/0±?03??/2)، میزان هموگلوبین (??/?±??/??) و درصد هماتوکریت (??/?±?/48) مربوط به تیمار حاوی?گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلو گرم غذای خشک بود. با توجه به نتایج بدست آمده، بهترین دوز موثر در این تحقیق سطح?گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلو گرم غذای خشک بدست آمد. بعد از گذشت دو ماه از شروع تغذیه با سطح ? گرم سینبیوتیک به ازای هر کیلوگرم غذای خشک، آب محیط زیست ماهی ها با دو سطح ?????،???? ?زئوسپور ساپرولگنیا پارازیتیکا تلقیح داده شدند. نتایج این تحقیق نشان داد میزان بازماندگی گروه های تغذیه شده با سینبیوتیک بیشتر از گروه های شاهد بوده است و مکمل غذایی سینبیوتیک مرگ ومیرماهی را به طور معنی داری از??/??% (تلقیح با ?????زئوسپور ساپرولگنیا پارازیتیکا)، ?? % ( تلقیح با ?????زئوسپور ساپرولگنیا پارازیتیکا) در گروه شاهد به ترتیب به ??/??% و ??/??% کاهش داد. در مجموع بررسی داده ها ی مربوط به پارامتر های خونی و سایر فاکتور ها نشان داده که2ماه تغذیه با سینبیوتیک مقاومت در برابر بیماری را در بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان افزایش داده است.

به منظور بررسی تاثیر مصرف کود سیلیسیوم بر میزان مقاومت به خوابیدگی بوته برخی ارقام اصلاح شده برنج، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1392 در دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان (رشت) به اجرا گذاشته شد. ژنوتیپ¬های برنج مورد آزمایش شامل شش رقم اصلاح شده (کادوس، خزر، گوهر، سپیدرود، دیلم و درفک) به عنوان عامل اصلی و سه سطح کود سیلیسیوم (صفر، 100و 200 کیلوگرم در هکتار، از منبع اکسید سیلیسیوم) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. بر اساس نتایج حاصل بین ژنوتیپ¬های مورد ارزیابی و سطوح کودی از لحاظ صفات مرتبط با خوابیدگی بوته تفاوت معنی¬داری وجود داشت. با افزایش کود سیلیسیوم، قطر، ضخامت و سطح مقطع میانگره های سوم و چهارم افزایش یافت. با توجه به همبستگی این صفات به ویژه همبستگی ضخامت با مقاومت به شکستگی در میانگره سوم (**0/741=r)، مقاومت به شکستگی در میانگره چهارم (**0/667=r) و مقاومت فشاری بوته (**0/605=r) و (**0/629=r)، به نظر می¬رسد که بیش¬تر بودن این صفات در ارقام اصلاح شده، در افزایش مقاومت به شکستگی و مقاومت فشاری، در نتیجه افزایش مقاومت بوته به خوابیدگی آنها نقش داشته باشند. با توجه به نتایج بدست آمده با افزایش مصرف کود سیلیسیوم، ارتفاع بوته و طول میانگره که از جمله شاخص های مقاومت به خوابیدگی بوته هستند، کاهش یافتند و همچنین شاخص مقاومت به خوابیدگی در میانگره های سوم و چهارم کاهش پیدا کرد. کاهش شاخص خوابیدگی در اثر مصرف سیلیسیوم باعث افزایش مقاومت به خوابیدگی در تمامی ارقام برنج مورد آزمایش شد. با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش با افزایش مصرف کود سیلیسیوم، مقاومت فشاری و مقاومت به شکستگی میانگره های سوم و چهارم افزایش یافتند به نظر می رسد که این شاخص ها ، صفات مناسبی برای شناسایی میزان مقاومت به خوابیدگی بوته در ژنوتیپ های برنج می باشند.