چکیده: موضوع بحث این رساله، نقش تقدیر الهی و تلاش انسان در کسب روزی است، که درآن دیدگاههای مختلفی وجود دارد؛ منطق عده ای آن است که رازق فقط خداست، روزی ما را او خود تضمین نموده و از وعده ی خود هرگز تخلف نخواهد کرد. ما بنده ایم و باید به دنبال بندگی خود باشیم و گوهر قیمتی عمر عزیز را در راه کسب معرفت وانجام عبادت صرف کنیم واز اتلاف آن در راه کسب درآمد بپرهیزیم. در مقابل کسانی که به نقش تلاش و فعالیت انسان اعتقاد بیشتری دارند، معتقدند: خداوند گرچه خالق ورازق است، اما کار انسان را به انسان واگذار کرده وخود او را مسئول بدست آوردن روزی اش دانسته است. باید در راه کسب درآمد وتحصیل روزی، عقل حسابگر داشت از زور بازو کمک گرفت. اگر کسی باتلاش فکری و عملی به دنبال گذراندن زندگی باشد، به رفاه و آسایش می رسد وگرنه سرنوشتی جز فقر و فلاکت نخواهد داشت. در این منطق نقش اصلی به توان فکری و جسمی انسانها داده شده است و نقش مفاهیمی چون تقدیر الهی و توکل و... کم رنگ و کم اثر شده است. در پایان این بررسی که مشخص می شود آیا حق با یکی از این دو دیدگاه است، یا دیدگاه سومی در کار است و حق با آن است. درپایان به این نتیجه می رسیم که نه تقدیرالهی و نه تلاش انسان به تنهایی عامل کسب روزی نیست بلکه تقدیرالهی به همراه تلاش انسان برای کسب روزی لازم است. بدین معنا که تقدیرالهی بر این است که انسان باتلاش و کوشش خودش به روزی برسد.