پژوهش حاضر کوششی است برای تحلیل واژگان نقاشانه در شعر فارسی . واژه های نقاشانه واژه هایی هستند که مترادف و مرتبط با واژه ی نقاش هستند و در قدیم مورد استفاده قرار می گرفتند و امروزه در زبان فارسی کمتر مورد توجه هستند ، که با توجه به گسترش موضوع از میان این گونه واژگان ، تنها واژه های : 1. رسام 2.صورتگر 3.صورتنگار 4.پیکرنگار 5.نقاش 6.نقشبند7.نگارگر8.نگارنده 9.مصور (اسم) 10.نگارستان11. نگارخانه(اسم مکان)12.رقم زدن13.نقاشی کردن 14.نگارکردن15. نگاریدن (فعل)16 .شاپور 17.مانی 18. کتاب مانی ارژنگ (نام) در میان اشعار این هفت شاعر:1. فردوسی 2. نظامی 3. سعدی4. مولانا 5. حافظ (کلاسیک)6.نیما یوشیج 7 . سهراب سپهری(معاصر) مورد بررسی قرار می گیرد، این پژوهش نشان می دهد که ارتباط مستقیمی میان کاربرد واژه ها و بینش آنها نسبت به هنر نقاشی وجود دارد و اینکه همه ی شاعران نسبت به این هنر خوش بین نبوده اند ، که یکی از دلایل این بدبینی ، روایاتی است که از اسلام راجع به این هنر وجود دارد .