نام پژوهشگر: علی محمد مطیع شیرازی

مقایسه فنی و اقتصادی تغییر نوع حلال مورد استفاده در یکی از واحدهای شیرین سازی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب از dea به مخلوط mdea و piperazine
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شیراز - دانشکده مهندسی شیمی و نفت 1393
  علی محمد مطیع شیرازی   شادی حسن آجیلی

در سالهای اخیر پژوهشهای مختلفی در جهت ارتقا و بهبود جذب کربن دی اکسید توسط حلال متیل دی اتانول آمین صورت پذیرفته است. از جمله این پژوهش ها می توان به ترکیب متیل دی اتانول آمین با یکی از آمینهای نوع اول یا دوم ویا یک ماده فعالساز همچون پیپرازین اشاره نمود. در این راستا تغییر نوع حلال در دو واحد از شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب -پالایشگاه شیرین سازی آماک و مجتمع گاز و گازمایع 1200- به عنوان دو مورد پژوهی مورد بررسی فنی و اقتصادی قرار گرفت. در این پژوهش جایگزینی سه حلال، متیل دی اتانول آمین، مخلوط متیل دی اتانول آمین/ پیپرازین و مخلوط متیل دی اتانول آمین/ دی متانول آمین به جای حلال کنونی (دی اتانول آمین) مورد بررسی فنی و اقتصادی قرار گرفت. از این میان، در هر دو مجتمع گاز و گازمایع 1200 و آماک مخلوط متیل دی اتانول آمین/ دی اتانول آمین با غلظت 30 درصد وزنی متیل دی اتانول آمین و 20 درصد وزنی دی اتانول آمین به عنوان حلال پیشنهادی انتخاب گردید. نتایج این پروژه نه تنها باعث کاهش هزینه های جاری واحدهای مذکور خواهد شد؛ بلکه در اجرای پروژه های آتی شرکت ملی نفت ایران نیز می تواند بسیار مثمر ثمر باشد.