چکیده شرط خیار در عقد نکاح به این معنا است که زوجین با یکدیگر تراضی کنند که برای زوج یا زوجه یا هر دوی آن ها یا شخص ثالثی اختیار فسخ عقد را طی مدت معینی قائل شوند. چنین شرطی در فقه به اجماع باطل است. اما راجع به اثری که بر روی عقد دارد، مشهور قائل به بطلان نکاح و غیر مشهور قائل به عدم بطلان آن هستند. قانون مدنی در این مورد از نظر غیر مشهور تبعیت کرده و شرط را باطل غیر مبطل می داند. در این حکم فرقی بین نکاح دائم و منقطع وجود ندارد. شرط خیار در مهریه به این معنا است که زوجین اختیار فسخ مهریه را برای زوج یا زوجه یا هر دو نفر یا شخص ثالثی طی مدت معینی قرار دهند. بر خلاف شرط خیار در نکاح، در شرط خیار در مهریه باید، بین نکاح دائم و منقطع تفکیک قائل شد و شرط خیار در مهریه در نکاح دائم را صحیح و در نکاح منقطع باطل تلقی کرد. گر چه در صورت اخیر شرط باطل را مبطل نیز دانسته اند، اما بطلان نکاح محل تردید است.