مقدمه و هدف : سندرم درد مفصل پتلوفمورال یکی از شایع ترین علل زانو درد است که مفصل بین دو استخوان فمور و کشکک را تحت تاثیر قرار می دهد. اتیولوژی این سندرم دقیقا مشخص نیست ولی یکی از مهمترین علل آن اختلال در مکانیسم اکستانسوری زانو می باشد. از دیدگاه میوفاشیال اختلال عملکرد عضله کوادری سپس می تواند یکی از عوامل این اختلال مکانیسم اکستانسوری باشد. در این مطالعه 34 شرکت کننده با تشخیص سندرم درد مفصل پتلوفمورال که به صورت تصادفی به دو گروه درمان رایج فیزیوتراپی و درمان رایج همراه با سوزن زدن سطحی تقسیم شده بودند استفاده شد. . افراد در جلسه اول و دهم ، از نظر شدت درد ، دامنه حرکتی، قدرت عضله کوادری سپس و میزان ناتوانی عملکردی زانو براساس پرسشنامه koos تحت ارزیابی قرار گرفتند. تعدادجلسات درمانی در هر دو گروه ده جلسه بود که در گروه درمان فیزیوتراپی رایج با سوزن زدن سطحی در طی همین ده جلسه از جلسه اول به صورت یک روز درمیان و به مدت پنج جلسه ، سوزن زدن هم اعمال می شد. مدت زمان ماندن سوزن به مدت 6 دقیقه در سه نقطه عضله کوادری سپس و در مجموع هجده دقیقه با اعمال چرخش به سوزن بود. تجزیه و تحلیل آماری نشان دادکه به غیر از ) rom 33/0p = ) و خرده مقیاس symptom ) 231/0 (p = از پرسشنامه koos در گروه فیزیوتراپی رایج ، شاخص های مورد مطالعه در هر یک ازدو گروه پس از ده جلسه بهبود معناداری داشتند ( 05/0p < ). در مقایسه دو گروه ، در گروه فیزیوتراپی رایج همراه با سوزن زدن سطحی پرسشنامه koos ( 05/0p < ) و vas ( 05/0p < ) نسبت به گروه فیزیوتراپی رایج به تنهایی تفاوت معنا داری داشت ولی متغیرهای rom (062/0p = ) و mmt ) 156/0 p= ( دو گروه تفاوت معنا داری باهم نداشتند . نتیجه گیری : هر دو روش درمانی می توانند باعث کاهش شدت درد حین فعالیت های روزانه، افزایش قدرت عضلانی و دامنه حرکتی وهمین طور بهبودی ناتوانی عملکردی زانو در افراد مبتلا به سندرم درد پتلو فمورال شود ولی روش درمانی فیزیوتراپی رایج همراه با سوزن زدن سطحی تأثیر قابل ملاحظه تری بر کاهش درد و ناتوانی عملکردی زانو داشت.