هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات پلایومتریک، بر توانایی اجرای پرش عمقی و برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی زنان تمرین کرده بود. بدین منظور از بین دانشجویان دختر تربیت بدنی، تعداد 24 نفر بدون سابقه آسیب دیدگی در دو سال گذشته، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینی و کنترل قرار گرفتند. آزمون های موردنظر پژوهش شامل آزمون سارجنت، اجرای پرش سارجنت به دنبال پرش عمقی از سه ارتفاع 20، 40 و 60 سانتیمتر، آزمون دوی 9×4 رفت و برگشت، آزمون دراز و نشست در یک دقیقه و آزمون دوی 35 متر سرعت، یک روز پیش و پس از شروع تمرینات، از آزمودنی ها گرفته شد. نتایج پژوهش حاکی از پیشرفت در همه فاکتورهای اندازه گیری شده بود و همچنین بین بهبود توان انفجاری از سه ارتفاع 20، 40 و 60 سانتیمتر اختلاف معناداری نشاهده نشد.