چکیده : این پژوهش با هدف بررسی رابطه میان دینداری و بهداشت روان دانشجویان صورت پذیرفته است. در این پژوهش با مطالعه میدانی و با استفاده از دو پرسشنامه، میزان دینداری و سلامت روان دانشجویان دختر دانشکده فنی و حرفهای شریعتی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شده است. علاوه بر میزان دینداری، این متغیر به سه مولفه التزام دینی، عواطف دینی و باورهای دینی تفکیک شده است تا در هر یک از سه سطح مطرح شده با کمک آزمون همبستگی اسپیرمن بر روی نمونه 226 نفری این ارتباط با سلامت روان سنجیده شود. هم چنین در دیگر فرضیه این پژوهش به رابطه دینداری با وضعیت تست نیز پرداخته میشود، مطلبی که در پیشینه پژوهش کمتر مورد توجه بوده است.. t تاهل به کمک آزمون در مورد تاثیر دینداری بر بهداشت روان، نتایج حاکی از نقش دینداری بر کاهش مشکلات روانی است. این مطلب در مورد هر سه مولفه مشاهده میشود، با این تفاوت که برای مولفه التزام عملی به دین این همبستگی قوی تر است. میزان ضریب همبستگی اسپیرمن برای رابطه مولفه التزام و عمل به وظایف دینی با مولفات پرسشنامه بهداشت روان 0.194 - و برای رابطه مولفه عواطف 0- بدست آمده است که با توجه به اینکه مولفات پرسشنامه بهداشت روان وجود / دینی با مولفات پرسشنامه بهداشت روان 190 مشکلات روانی را مورد سنجش قرار می دهند، رابطه معکوس معنادار با ضرایب منفی فوق نشانگر این موضوع است، که با بهبود و تقویت دو مولفه التزام دینی و عواطف دینی سطح بهداشت روان دانشجویان بهبود یافته و مشکلات مطرح شده در پرسشنامه کمتر 0 برای همبستگی این مولفه با پرسش های بهداشت روان حاکی از / گزارش شده است. برای مولفه باور دینی ضریب معناداری 152 عدم وجود رابطه معنادار بین باور دینی و بهداشت روان است. هم چنین در مورد وجود رابطه میان میزان دینداری و وضعیت تاهل 0 است، که مقداری بزرگتر از 0.05 می باشد که / تست برای ضریب معناداری این رابطه عدد 754 -t دانشجویان، نتیجه آزمون منجر به رد فرض وجود رابطه معنادار میان دو متغیر مذکور و بیانگر عدم وجود تفاوت معنادار در میزان دینداری دانشجویان متاهل و مجرد است.