مدرنیسم در بر گیرنده تئوری ها و جنبش های بسیار متفاوتی است، اما مهمترین ویژگی مشترک همه این گرایش ها و جنبش ها کنار گذاشتن و حذف همه قواعد هنری سنتی و کهنه می باشد. بدین ترتیب، مدرنیسم را می توان انفصال کامل با گذشته قلمداد کرد. در میان طیف گسترده آثار ادبی مدرن در قرن بیستم، "سرزمین بی حاصل"(1922) اثر تی. اس. الیوت به عنوان یکی از بهترین مظاهر ادبیات مدرن شناخته می شود. اما دیدگاه های الیوت پیرامون شعر مدرن، پدیده مدرنیسم و از همه مهمتر نظریات انتقادی وی در رابطه با فرایند پایان ناپذیر سنت که به صورت مبسوط درمجموعه مقالات وی تحت عنوان "جنگل مقدس" (1920) شرح داده شده است ثابت می کند که مدرنیسم الیوت انقطاع کامل با گذشته نمی باشد و در حقیقت الیوت را می توان یک شاعر و منتقد فرهنگی ضد مدرن به شمار آورد. این تز به تشریح ویژگی های مدرن و ضد مدرن "سرزمین بی حاصل" می پردازد و چون جنبه های ضد مدرنیستی برجنبه های مدرن تفوق دارند در انتها چنین نتیجه گیری می کند که بهتر است عنوان بهترین مظهر شعر مدرن از این اثر گرفته شود.