شرکت ها به منظور تداوم حیات در جهان کنونی به هماهنگی و تناسب با محیط خود نیازمندند. هماهنگی استراتژیک میزانی را که سازمان منابع و تونایی های خود را با فرصت ها و تهدیدهای بیرونی تطابق می دهد، بیان می کند. این تطابق از طریق استراتژی صورت می گیرد و از این رو داشتن منابع و توانایی ها جهت اجرا و پشتیبانی از استراتژی مسئله ای حیاتی است. مسئله هماهنگی استراتژیک می تواند به منظور ارزیابی وضعیت استراتژیک یک شرکت و یا عملیات خرید و ادغام یا خارج کردن سرمایه نیز مورد استفاده قرار گیرد. هماهنگی استراتژیک مرتبط به دیدگاه منبع محور سازمان نیز می باشد چرا که موفقیت و سود دهی سازمان تنها از طریق موقعیت یابی و انتخاب صنعت مناسب حاصل نمی شود، بلکه تمرکزی داخلی را می طلبد که سعی دارد شاخصه های سازمان را به گونه ای مناسب با هم ترکیب نماید.