حسن بن هانی، مشهور به ابونواس، ایرانی تبار، متجدد و یکی از برجسته ترین شاعران و متکلمان دوره ی عباسی اوّل می باشد، که درباره ی وی کتاب ها و مقاله های زیادی نوشته شده است. وی در سال 145 هجری، در یکی از بلاد خوزستان متولّد شد. پدرش به کار بافندگی مشغول بود و برای امر چوپانی به اهواز آمد و با مادرش جلبان (گل بانو) که اصالتاً اهوازی بود، ازدواج کرد و ثمره ازدواج آنها شخصی به نام ابونواس شد. چنانکه بر می آید این پدر و مادر از مردمی گمنام بودند و زندگی در بینوایی می گذرانیدند. وی دیوان بزرگی دارد که حاوی موضوعاتی چون غزل، مدح، هجا، رثا، خمریات و طردیات می باشد ودر اغراض مختلف شعری زمان خویش شعر سروده است. ولی مهارتش بیشتر در زمینه خمریات و طردیات (وصف صحنه های شکار) می باشد و بیشتر حجم دیوانش را اشعار خمری تشکیل می دهد. بی شک، وی یکی از شاعران برجسته در مکتب مادی شعر خمری به شمار می رود.