سیاست خصوصی سازی در دهه های اخیر به طور چشمگیری توسط کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه پیگیری و اجرا شده است. موفقیت های متعاقب اجرای این سیاست در کشورهای توسعه یافته، فروپاشی سیستم های اقتصادی کاملا متمرکز و دولتی و همچنین سیاست های سازمان های اقتصادی بین المللی از قبیل صندوق بین المللی پول و بانک جهانی موجب شده است تا این سیاست بعنوان یکی از برنامه-های اساسی اصلاح ساختار اقتصادی در اکثر کشورهای جهان و مخصوصا کشورهای در حال توسعه به طور جدی پیگیری و اجرا شود. اگرچه نتایج اجرای این سیاست در بیشتر کشورهای توسعه یافته با موفقیت همراه بوده، در کشورهای در حال توسعه نتایج خصوصی سازی کاملا مشخص نبوده است و در برخی موارد ابهامات زیادی در مورد موفقیت آمیز بودن اجرای این سیاست در اجرای این قبیل کشورها وجود دارد. در حال حاضر با توجه به تعداد در خور توجه بانک ها و موسسات مالی و اعتباری در کشور و همچنین با توجه به روند خصوصی سازی بانک ها و افزایش رقابت در عرصه بانکداری، توجه به مقیاس بهینه عملکرد بانک ها از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. مقوله سود آوری یکی از عوامل مهم و اثرگذار در ارزیابی عملکرد بانک ها محسوب می شود و در این راستا اندازه مقیاس مناسب بانک با توجه به مجموعه ای از شاخص های مالی و غیر مالی (camel) انجام می شود