هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر هشت هفته برنامه تمرینی بر ثبات مرکزی و تعادل کودکان اوتیسم می باشد. نمونه آماری تعداد 32 پسر دارای اختلال طیف اوتیسم در رده سنی10-6 سال که به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. تمرینات طبق پروتکل جفری(2002) به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و زمان 45 دقیقه به صورت انفرادی در گروه تجربی اجرا شد. به منظور ارزیابی ثبات مرکزی از پروتکل مک گیل شامل استقامت مرکزی (آزمون های فلکشن تنه، فلکشن جانبی تنه و بیرینگ-سورنسن) ،. قدرت مرکزی ( آزمون های حداکثر قدرت ایزومتریک ابداکشن ران و چرخش خارجی ران) و عملکرد مجموعه کمری لگنی نیز (آزمون استپ داون) استفاده شد. نتایج نشان داد که برنامه تمرینی ثبات مرکزی تأثیر مثبتی در بهبود تعادل ایستا و پویا، استقامت مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی داشته اما بر روی قدرت مرکزی اثرگذار نبوده است. همچنین میان متغیرهای تعادل ایستا و پویا با استقامت مرکزی و عملکرد مجموعه کمری لگنی ارتباط معناداری وجود داشت