در این پژوهش، سعی بر آن است تا با توجه به دو مفهوم فاعلی و مفعولی از «دراماتورژی تماشاگر» به تبیین ‏اهمیت و جایگاه «دراماتورژی تماشاگر» در فرایند اجرا، در جهت هدایت نمایش به سمت «اجرای ‏باز» و مشارکت فعالانه ی تماشاگر خاص و عام در «ساخت معنا» پرداخته شود. همچنین تا حد ‏ممکن به این پرسش ها پاسخ داده شود که، اجرا، برای آن که توانایی دستیابی به ساختاردهی توجه ‏تماشاگر را کسب کند، باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟ تمهیدات و روش های کاربردی ‏‏«دراماتورژی تماشاگر» در فرایند «پیش تولید»، «تولید» و «اجرا» کدام است؟ نقش تماشاگران در یک ‏اجرای تئاتری کدام است؟ در نهایت تا حد ممکن مولفه های «دراماتورژگی تماشاگر» در دو گروه ‏نمایشی «دن کیشوت» و «پا پتی ها» بررسی می شود