امروزه بحث سلامت اجتماعی افراد و گروه های مختلف به خصوص جوانان مورد توجه فراوانی قرار گرفته است. از آنجایی که نسل های مختلف، در وضعیت متفاوتی به لحاظ شرایط زندگی و تجارب تاریخی قرار دارند، طبعا از نظر کیفیت عملکرد اجتماعی و رابطه (عینی و ذهنی) با جامعه و گروه های اجتماعی نیز تفاوت می پذیرند. لذا پژوهش حاضر با هدف شناخت میزان سلامت اجتماعی دو نسل جوان و بزرگسال و علل زمینه ساز آن در شهر مشهد صورت گرفته و در پی آن بوده است که دریابد آیا و تاچه اندازه میزان سلامت اجتماعی در دو نسل متفاوت است و همچنین سنجش ارتباط سلامت اجتماعی با فضای کنش، به عنوان عامل مرتبط درنظر بوده است. پژوهش حاضر در چارچوب نظریات سلامت اجتماعی کییز، نسل تاریخی مانهایم و فضای کنش چلبی صورت گرفته است. روش بررسی این مطالعه، پیمایش با حجم نمونه 266نفر شامل دو گروه نسلی بزرگسال (60-40سال) و جوان (36-18سال) بوده که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای به جمع آوری داده ها از مناطق شهری پرداخته شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که شاخص کل سلامت اجتماعی در دو نسل جوان و بزرگسال دارای تفاوت معناداری است و بزرگسالان، سلامت اجتماعی بالاتری دارند. این تفاوت در ابعاد سلامت اجتماعی نیز مشاهده شد، به طوری که چهار بعد شکوفایی، انسجام، پذیرش و هم بستگی اجتماعی در نسل بزرگسال بالاتر بوده و فقط بعد مشارکت اجتماعی در میان دو نسل، تفاوت معنی داری ندارد.