هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر نوروفیدبک در کاهش نشانه های اختلال بیش فعالی/ کاستی توجه بزرگسالان و گرایش به سوء مصرف مواد مخدر در مراجعه کنندگان به کلینیک روانشناسی شهر تهران بود. طرح پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل بوده است. نمونه پژوهشی شامل 12 مرد مبتلا به بیش فعالی بزرگسالی 18 تا 40 ساله مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی شهر تهران بوده است که پس از مصاحبه بالینی و در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج، با در نظر گرفتن سن، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، عدم ابتلا به بیماری جسمانی و روانی دیگر و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش کاملا همتا شده و به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دوگروه پرسشنامه های بیش فعالی/ کاستی توجه بارکلی و گرایش به اعتیاد زرگر را تکمیل نمودند. سپس اعضای گروه آزمایش 40 جلسه آموزش نوروفیدبک دریافت کردند، در حالیکه گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه بعد از خاتمه درمان گروه آزمایشی، با استفاده از پرسش نامه های پژوهش ارزیابی شده و بعد از یک ماه پیگیری انجام شد. داده های حاصل با آزمون ناپارامتریک یومان-ویتنی تحلیل شدند. نتایج حاصل آشکار ساخت که میان دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ بیش فعالی/ کاستی توجه تفاوت معناداری وجود داشت (p< 0/004) یعنی علائم بیش فعالی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری کاهش یافت. در حالی که در مورد گرایش به مصرف مواد مخدر تفاوتی بین دو گروه در مرحله پس آزمون و پیگیری مشاهده نشد.