با توجه به پیشرفتهای چشمگیر موسیقی در عصر حاضر، و پیدایش سبکهای متنوع و گوناگون، و مورد توجه قرار گرفتن موسیقی های بومی و انواع موسیقی های کهن، و بوجود آمدن شیوه های نوین آهنگسازی و نوازندگی، نیاز به ایجاد علائم جدید و نشانه های مناسب برای بیان هر چه بهتر و دقیق تر آنها ضروری به نظر می رسد. موسیقی اصیل ایرانی که میراث تمدن کهن ماست ازین امر مستثنی نیست. تاکنون چنین پژوهشی با این دیدگاه صورت نگرفته است و جمع آوری اطلاعات به دلیل کمبود منابع و در دسترس نبود آثار و اطلاعات نوازندگان و آهنگسازان با این ذائقه ی موسیقایی عمدتا با دشواری روبرو بود، به همین خاطر تاثیرگذارترین و فعال ترین موسیقیدانانی که مدتها با این تفکر موسیقایی به خلق و اجرای اثر پرداخته اند به عنوان منابع اصلی مطالعاتی انتخاب شدند.