در سالهای اخیر بدلیل رشد فزآیند جمعیت و به تبع آن نیاز به مسکن، ضروزت خارج شدن ساخت و ساز از حالت سنتی و روی آوردن به روشهای نوین ساخت و صنعتی سازی در اجرای پروژه های مسکن امری ضروری به نظر میرسد با استفاده از روشهای صنعتی سازی و مصالح نوین ساختمانی می توان پارمترهایی مانند هزینه زیاد و زمان طولانی ساخت را کاهش و کیفیت ساختمان های ایجاد شده با روشهای جدید را بهبود بخشید. همچنین روشهای نوین ساخت عمر سازه را افزایش داده و پس از دوره بهر برداری به راحتی و حداقل آلودگی تخریب می شوند و مصالح و بقایای حاصل از تخریب یا قابل باز آوری و استفاده مجدد بوده و یا در صورتنیاز به خارج کردن آنها از چرخه استفاده حتی المقدور وارد چرخه فساد و بازگشت به طبیعت خواهند شد. از دیگر مزایای اصلی این روش ها سبک کردن ساختمان است که منجر به برداشت کمتر از محیط و منابع طبیعی شده و در ادامه با حمل و نل کمتر باعث مقرون به صرفه شدن طرح و آلودگی کمتر محیط زیست می شوند. بعضی از روشهای جدید ساخت و ساز این امکان را فراهم می آورد که طرح در حین حین بهره برداری، تغییر نقشه داده بزرگتر یا کوچکتر شود و یا کلا برچیده شده و در جای دیگری بر پا شود و همچنین قابلیت تعویض یک یا چند قطعه از ساختمان به جای تخریب و نوسازی بنا باعث مزید صرفه و صلاح اقتصادی و محیطی خواهد یود. با توجه به موارد مطروحه هدف عمده این تحقیق، نشان دادن تاثیر استفاده از روشهای جدید ساخت و ساز و صنعتی سازی ساختمان ها بر روی توسعه پایدار و پایداری محیطی خواهد بود.