در پژوهش حاضر با هدف یافتن مولفه های رئالیسم اجتماعی، آثار محمد بهمن بیگی بررسی شده است تا با واکاوی آ ن ها این ظرفیت های نهفته را آشکار سازد. ضرورت چنین پژوهشی به ویژه در عرصه ی ادبیات بومی و اقلیمی یک سرزمین، علاوه بر شناسایی یکی از مفاخر ناشناخته و بزرگ، نشان دادن یکی از پارامترهای اساسی، رئالیسم اجتماعی، به عنوان عنصر اصلی آثار اوست. بهمن بیگی نیز از نویسندگانی است که با حضور در میان عشایر فارس واقعیت زندگی آن ها را در داستان های خود به تصویر کشیده است. بنابراین آثار او قابلیت بررسی از دیدگاه رئالیسم اجتماعی را دارد و به همین دلیل نگارنده آن را برگزیده است. برای نیل به این هدف، آثار بهمن بیگی با روش کتابخانه ای و رویکرد تحلیل محتوا بررسی شدند. یافته های این پژوهش نشان از آن دارد. بهمن بیگی از مولفه یی همچون مردم گرایی، ارتباط تاریخ و اجتماع،ارزش کار و تولید، تکامل علم و سواد،واقعیت-های متناقض زندگی، ترسیم آشفتگی، موسیقی و پوشاک استفاده کرده است و موفقیت ایشان علاوه بر این موارد مدیون شیوه ی نگارش و توانایی و مهارت او در استفاده از شگردهای بیانی و بدیعی است.