چکیده: از معضلات امروزه انرژی در جهان می توان به محدودیت ذخایر فسیلی، نگرانی های زیست محیطی، رشد جمعیت و افزایش میزان مصرف اشاره نمود. در ایران با توجه به نیاز روزافزون به منابع انرژی و کم شدن منابع انرژی فسیلی، ضرورت سالم نگه داشتن محیط زیست، کاهش آلودگی هوا، محدودیت های برق رسانی و تأمین سوخت برای نقاط و روستاهای دورافتاده و مواردی از این دست، استفاده از انرژی های نو و سوختهای جایگزین مورد توجه قرار گرفته است. از انرژیهای نو می توان به استفاده از انرژی باد، انرژی خورشید، انرژی های داخل زمین و انرژی هسته ای اشاره نمود و سوختهای جایگزینی از قبیل دی متیل اتر، بیوگاز و بیودیزل می توانند جایگاه ویژه ای داشته باشند. با توجه به اهمیت مصرف سوخت جایگزین نمودن یک ماده جدید به عنوان سوخت که شباهت نزدیکی به سوخت های متداول داشته و آلاینده محیط زیست نباشد و نیز گرمای حاصل از احتراق آن قابل توجه باشد مدنظر قرار گرفته است. در این پژوهش راکتور غشائی تولید بیودیزل به روش انتقال استری شبیه سازی شده است. نتایج حاصل از شبیه سازی ها نشان می دهد که با افزایش 16 برابری سرعت مواد در داخل لوله، غلظت خروجی بیودیزل 84/65% کاهش می یابد. افزایش دبی در پوسته روندی مشابه افزایش دبی در لوله دارد. افزایش دبی سبب کاهش تولید بیودیزل می شود. افزایش 4 برابری در سرعت سمت پوسته موجب کاهش 43/22% در تولید بیودیزل در راکتور غشائی خواهد شد. در حالی که افزایش 4 برابری در سرعت سمت لوله موجب کاهش53/85% در تولید بیودیزل در راکتور غشائی می شد. افزایش غلظت تری گلیسرید در خوراک موجب افزایش تولید بیودیزل می شود. چنانچه نسبت، تری گلیسرید به متانول در خوراک 1 به 12 باشد، میزان کل بیودیزل تولیدی حدود mol/m32/1 و اگر این این نسبت 1 به 1 باشد میزان کل بیودیزل تولیدی به حدود mol/m3 02/6 خواهد رسید. اگر چه با افزایش طول راکتور غشائی میزان درصد تبدیل تری گلیسرید و به تبع آن غلظت بیودیزل تولید شده افزایش می یابد، چنانچه هدف بدست آوردن محصول با خلوص بالاتر باشد بهتر است، از راکتور غشائی با طول کمتر استفاده نمود و مواد اولیه واکنش نداده را جدا نموده و به ورودی راکتور غشائی برگرداند. برای این مدل، طولهای کمتر از m6 مناسب است. واژگان کلیدی : منابع انرژی فسیلی ، راکتور غشائی ، بیودیزل