هدف از این مطالعه بررسی فراوانی پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی a118g در ژن رمز کننده گیرنده میو در مسمومین با اپیوئیدهای متفاوت و ارزیابی ارتباط آن با متغیر¬های مختلف بود. علائم بالینی، علائم حیاتی و مشخصات دموگرافیک در مسمومین با اپیوئیدها مورد بررسی قرار گرفت. از تعداد 60 فرد مسموم با اپیوئیدها پس از کسب رضایت کتبی به مقدار 5 میلی لیتر خون محیطی با روش استریل گرفته شد و استخراج dna با استفاده از کیت talizol-d انجام گردید. برای تعیین پلی مورفیسم a118g از واکنش زنجیره ای پلی مراز اختصاصی آللی(arms-pcr) استفاده شد. برای هر نمونه، دو واکنش pcr طراحی گردید. در هر کدام، پرایمر معکوس یکسان و پرایمرهای پیشرو متفاوت استفاده شد. جهت آنالیز داده ها از ازمون¬های کای اسکوار، فیشر، همبستگی اسپیرمن و رگرسیون لوجستیک استفاده شد. میزان شیوع پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی a118g در ژن oprm1 درگیرنده اپیوئیدی میوmu)) در مسمومین با اپیوئیدها، به ترتیب، a/a60%، a/g 33/33% و g/g 6/67% بوده است. بین ژنوتیپ a/a، a/g، g/g گیرنده میو و اعتیاد به اپیوئیدها، ارتباطی وجود نداشت(p value > 0.05). همچنین بین نوع ژنوتیپ با علائم بالینی و متغیرهای دموگرافیک ارتباط معناداری وجود نداشت. شایعترین نوع پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی a118g در ژن oprm1 درگیرنده اپیوئیدی میو(mu) در مسمومین با اپیوئیدها، ژنوتیپ a/a بود که بنظر میرسد مستقل از فاکتور اعتیاد به اپیوئیدها می¬باشد. تعداد تنفس از فاکتورهای پیشگوئی کننده عاقبت درمانی در بیماران بود.