شور و سدیمی شدن خاک یکی از مهم ترین فرآیندهای مخرب خاک به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. مناطق تحت تأثیر شوری حساسیت بالایی به تغییرات اقلیم و هیدرولوژی در زمان و مکان دارند. هدف از این تحقیق ارزیابی شاخص های طیفی و همچنین استفاده از داده های دستگاه القاگر الکترومغناطیسی (em38) در شناسایی و نقشه برداری اراضی شور می باشد. منطقه مورد مطالعه، دشت قهاوند واقع در محدوده استان همدان می باشد. این منطقه از نظر فیزیوگرافی جزء دشت های سیلابی و اراضی پست با ارتفاع متوسط 1650 متر از سطح دریا، متوسط بارش سالانه 260 میلی متر، متوسط دمای سالانه 79/11 درجه سانتی گراد و میزان تبخیر سالانه 2020 میلیمتر می باشد. در این تحقیق از داده های ماهواره ای سنجنده لندست 8 استفاده شد. همچنین از 37 نقطه، نمونه برداری از خاک صورت گرفت و با استفاده از دستگاه القاگر الکترومغناطیسی از 86 نقطه قرائت صورت گرفت. با استفاده از واحد های فتومورفیک و بر اساس تفسیر چشمی و همچنین بازدید میدانی در مجموع 9 واحد در منطقه شناسایی شد که از این واحدها به عنوان نواحی آموزشی به منظور طبقه بندی نظارت شده، استفاده گردید. به منظور تشخیص قابلیت باندها و تصاویر مختلف در تفکیک و طبقه بندی اراضی، از 6 رویکرد استفاده شد. نتایج نشان داد تشخیص شوری خاک در طیف مرئی (باند آبی، سبز و قرمز)، امکان پذیر می باشد. باند های 5، 6، 7 می توانند در تفکیک اراضی شوره زار با پوسته سفید با اراضی شوره زار با پوسته خاکستری مفید باشند. در باندهای انعکاسی پوسته سفید رنگ و صاف بالاترین انعکاس را از خود نشان می داد. نتایج حاصل از صحت طبقه بندی رویکردهای مختلف نشان داد که بالاترین صحت کلی(0/90) و ضریب کاپا (45/80) زمانی بود که از باندهای 1،2،3،4،5،6،7،10،11 استفاده شد و اراضی شخم خورده کم عمق و اراضی رهاشده دارای کمترین صحت کاربر می باشند.