پژوهش حاضر بر آن است که دو رمان پردیس و یک بخشایش نوشته ی تونی موریسون، را بر اساس نظریات میشل فوکو در رابطه با قدرت، روند پلیسه کردن، و نیز مفاهیمی همچون نظم و امنیت، که بر پایه ی نیازهای «خویشتن» از سوی ساختار قدرت به کار گرفته می شوند، مورد کنکاش قرار دهد. همچنین، پژوهنده کوشیده است تسلط خِرد دولت در روند شکل گیری دو نوع متفاوت از نظام های حکومتی، نظام حکومتی مرکزگرا و نظام حکومتی مرکزگریز، چگونگی تاثیرات هر یک از آنها بر تعریف شخص از «خویشتن» و «دیگری»، و در نتیجه تاثیرات خرد دولت بر تعریف فرد از خویشتن و روابط میان فرد و دیگری را نیز در این دو رمان بررسی کند.