چکیده ندارد.

آمیزه کاری روشی اقتصادی و مناسب برای دستیابی به مواد جدید با خواص بهینه می باشد. در این میان، آمیزه های امتزاج ناپذیر با توجه به برهمکنشهای پلیمر-پلیمر، سینتیک فرایند اختلاط و برخورداری از خواص مفید و مطلوب هر جزء به آمیزه های امتزاج پذیر ترجیح داده می شوند. در صنایع مربوط به الیاف بشر ساخت به منظور بهبود خواص الیاف و برطرف نمودن نقاط ضعف آنها، از آمیزه های پلیمری استفاده می شود. در این تحقیق، الیاف آمیزه ای شامل پلی پروپیلن (pp) و پلی اتیلن ترفتالات (pet)، که دو پلیمر امتزاج ناپذیر می باشند، مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور، الیافی شامل 5،10،15،20 و 30 درصد وزنی pet در pp تهیه شده، آزمایش های مختلفی بر روی آنها انجام شدند. بررسی مورفولوژیکی الیاف توسط میکروسکوپ الکترونی نشان داد که لیف حاوی 5 درصد وزنی pet دارای چسبندگی و درهم فرورفتگی بین اجزاء بهتری نسبت به سایر الیاف آمیزه ای می باشد. آزمایش آنالیز حرارتی حاکی از این مطلب است که افزودن، pet به pp، موجب افزایش میزان تبلور pp در آمیزه نسبت به لیف pp خالص می گردد. طبق نتایج آزمایش های مکانیکی، لیف آمیزه ای 95/5، pp/pet دارای استحکام کششی، ازدیاد طول تا حد پارگی، تنش مخصوص واقعی در هنگام پارگی و مدول یانگ بالاتری نسبت به لیف خالص و سایر الیاف آمیزه ای است . همچنین، اعمال کشش سرد بر روی الیاف موجب افزایش آرایش یافتگی و بهبود خواص مکانیکی این الیاف نسبت به الیاف کشیده نشده می شود. با توجه به عدم رنگ پذیری pp، رنگرزی الیاف آمیزه ای نشان داد که با افزودن pet به pp می توان الیاف رنگ پذیر تولید نمود. بطوریکه با افزودن 5 درصد وزنی pet به pp این مشکل تقریبا مرتفع می گردد و با افزایش مقدار pet در سیستم، میزان رنگ پذیری pp بهبود می یابد. در نهایت ، با توجه به خواص مکانیکی برتر لیف آمیزه ای 95/5، pp/pet و با در نظر گرفتن این موضوع که افزودن همین مقدار pet به pp، مشکل رنگرزی pp را تقریبا حل می نماید، لذا لیف حاوی 5 درصد وزنی pet در pp بعنوان لیف بهینه در نظر گرفته شد.