چکیده نهاد آدمی دربردارنده ی دو قلمرو خودآگاه و ناخودآگاه می باشد و ناخودآگاه خود به دو بخش فردی و جمعی تقسیم می شود. ناخودآگاه جمعی بنیادی ترین یافته ی یونگ است. از نظر یونگ ناخودآگاه جمعی، فطری و همگانی است و از محتویات و رفتارهایی برخوردار است که زمینه ی روانی مشترک را تشکیل می دهد و انواع مختلفی را شامل می شود که یکی از آن ها آنیما است. آنیما، در ژرفای ناخودآگاهی نهفته است که منشأ بسیار دوری دارد و به این مطلب اشاره دارد که، هر فرد در حیات خویش برخی خصوصیات جنس مخالف را از خود بروز می دهد و در واقع به خصایص زنانگی فرد اشاره دارد. در این پژوهش آنیما در اشعار نزار قبانی مورد بررسی قرار می گیرد و اثبات می شود که به عنوان نیمه گمشده ی وجود هر مرد، در اشعار شاعر از جایگاه ویژه ای برخوردار است. با بررسی آنیما در اشعار نزار می توان چنین گفت که ظهور و بروز این کهن الگو به صورت ناخودآگاه، در اشعار وی از طریق نمادها و مفاهیم انتزاعی نمود یافته است و نیز، در قالب درخت زنانگی، چشمان سیاه، آب، چشمه، آنیمای الهام بخش، همذات پنداری و ... ملموس و مشهود می باشد. وی هم چنین از ویژگی خاص زنان مانند باروری، زایش و رشد و ارتباط آن با عناصر طبیعت سخن می گوید که تمامی این ها نمایانگر آن است که تحت تاثیر آنیمای درون خود قرار گرفته و اشعار او بازتاب این ارتباط است. واژه های کلیدی