پساب بسیاری از صنایع حاوی غلظت بالایی از نیترات (no3 >1000 mg/l) و ترکیبات آلی سمی می باشند. تخلیه نیترات به منابع آب های پذیرنده می تواند سبب آسیب های جدی به محیط زیست و مشکلات بهداشت عمومی گردد. هدف از این مطالعه بررسی کارایی بیوراکتور سیکلی دارای بستر متحرک (crbr) جهت دنیتریفیکاسیون غلظت های بالای نیترات با استفاده از ترکیب آلی سمی می باشد. اثر هر یک از متغییرهای غلظت اولیه نیترات، زمان ماند هیدرولیکی (hrt)، نسبت پر شدگی بستر، سرعت چرخش مدیا، نسبت cod/?no?_3^-، شوری و بارگذاری نیترات مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که پیش از بهینه سازی متغییرها، crbr قادر است در زمان ماند هیدرولیکی h 18 ? بیش %95 از نیترات ورودی با غلظت (mg ?no?_3^-)?l 1000 را احیاء کند. درصد پر شدگی بهینه مدیا %30 و سهم مدیا در احیاء نیترات %36 و همچنین سرعت چرخش بهینه مدیا rpm 20 و سهم سرعت چرخش مدیا %17 به دست آمد. حداکثر میزان احیاء نیترات در cod/?no?_3^- برابر با یک به دست آمد. crbr توانست در نسبت بهینه cod/?no?_3^-، نیترات ورودی تا غلظت mg/l 1250 که برابر با (kg?no?_3^-)?m^3 .d 3 می باشد را به طور کامل احیاء کند. شوری ( g nacl/l) تا غلظت g/l 20 تاثیری بر کارایی بیوراکتور نداشت. مهمترین گونه های غالب در لجن معلق با توجه به آنالیز فیلوژنیک و rdna s16 گونه های pseudomonas resinovorans، stenotrophomonas maltophila و bacillus cereus به دست آمد. فعالیت آنزیم دهیدروژناز در بیومس معلق و چسبیده به ترتیب (?g tf)?(?mg?_biomass.d). 5/3 و (?g tf)?(?mg?_biomass.d). 5/10 به دست آمد. به این ترتیب استفاده از فرآیند crbr می تواند یک فرآیند موثر در احیاء غلظت های بالای نیترات در حضور مواد آلی سمی باشد.