چکیده: تعداد 250 قطعه جوجه ی گوشتی یک روزه ی سویه ی راس 308 با میانگین وزن 39 گرم در 5 تیمار و 5 تکرار برای هر یک جهت بررسی اثرات سطوح مختلف ال ترئونین (100، 110، 120، 130 و 140 درصد نیازهای سویه راس) بر عملکرد، فراسنجه های خونی، خصوصیات لاشه و فراسنجه های مورفولوژیکی دستگاه گوارش تحت تنش گرمایی استفاده گردید. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین جوجه های تغذیه شده با سطوح مختلف ترئونین تحت تنش گرمائی در دوره های آغازین (10-1 روزگی) ، رشد (24-11 روزگی)، پایانی (42-25 روزگی) و کل دوره (42-1 روزگی) برای افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک مشاهده نشد (05/0 p>). هیچکدام از اندام-های داخلی تحت تاثیر افزودن ال ترئونین قرار نگرفتند (05/0p>). تفاوت معنی داری بین طول نسبی هیچکدام از قسمت های روده جوجه های تیمارهای مختلف آزمایشی مشاهده نشد(05/0p>). وزن نسبی دئودنوم و ایلئوم نیز تحت تاثیر تیمارهای مختلف آزمایشی قرار نگرفتند (05/0p>). وزن نسبی ژژنوم جوجه های تغذیه شده با سطح 130 درصد ترئونین به طور معنی داری پایین تر از مقدار مربوط به جوجه های تیمار شاهد بود (05/0< p). در مقایسات مستقل، وزن ژوژنوم جوجه های تغذیه شده با ال ترئونین کمتر از مقدار مربوط به جوجه های تیمار شاهد بود(05/0< p). استفاده از سطوح مختلف ترئونین در جیره تاثیری بر میزان اوره، کراتین، اسید اوریک، آلبومین و پروتئین کل جوجه های گوشتی در سن 42 روزگی نداشت (05/0p>). استفاده از ترئونین تاثیری برمیزان آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز خون جوجه های گوشتی در سن 42 روزگی نداشت (05/0p>). تعداد سلول-های جامی دوازدهه تحت تاثیر سطوح مختلف ترئونین قرار گرفت (05/0>p) و جوجه های تغذیه شده با سطح110% ترئونین، دارای بیشترین مقدار سلول های جامی شکل در مقایسه با جوجه های تغذیه شده با 130 درصد ترئونین بودند. طول پرز جوجه های تغذیه شده با سطوح 120، 130 و 140 درصد ترئونین به طور معنی داری بالاتر از مقدار مربوط به جوجه های شاهد و تغذیه شده با پایین ترین سطح ترئونین بود (05/0>p). به طور کلی، اگرچه افزودن 110 درصد باعث افزایش تعداد سلولهای جامی روده کوچک جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی می گردد اما تاثیری بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه های خونی نمی گذارد. کلمات کلیدی: تنش گرمایی، سلول جامی شکل، جوجه گوشتی، عملکرد، وزن ژوژنوم.